به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست		که مونس دم صبحم دعای دولت توست
سرشک من که ز طوفان نوح دست برد		ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست
بکن معامله‌ای وین دل شکسته بخر		که با شکستگی ارزد به صد هزار درست
زبان مور به آصف دراز گشت و رواست		که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست
دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست		چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست
به صدق کوش که خورشید زاید از نفست		که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست
شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز		نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست
مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی		گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست