نوشتار علمی و فنی

ارائه نوشتارى رايج‌ترين وسيله ايجاد ارتباط و تبادل اطلاعات بين اهالى دانش و فن است. آنهايى که با دانش و فن سروکار دارند پيوسته بايد انديشيده‌ها، ديده‌ها و يافته‌هاى تازه خود را ميان خود ردوبدل کنند. شايد نيکوتر دادوستد نيز اينان، همين دادوستد آگاهي باشد: آگاهى‌هاى علمى - فنى (و البته در اين‌جا مراد از علم و فن، معناى گسترده است). اما توليد نوشتارى علمى - فنى کار آسانى نيست. هرچند ظاهراً جزء نوشتارهاى ساده و فاقد جنبه‌هاى ادبى است. اما به دليل حساس بودن پيام يا موضوع، هميشه بالقوه اين خطر وجود دارد که ارائه‌کننده نتواند ارتباط مناسب را کماً و کيفاً، با مخاطب برقرار کند. بنابراين نويسنده نوشتار علمى يا فنى بايد مهارت لازم و کافى در توليد متن مورد نظرش را داشته باشد و روشن است که اين مهارت بايد کسب شود. بنابراين محافل علمى و فنى بايد زبان را بطور عام و زبان نوشتارى را به‌ويژه بسيار مهم بدارند.

نوشتار علمى يا فنى زمانى توليد مى‌شود که کارى انجام شده باشد يا وضعيت مشخصى مورد بررسى و مطالعه قرار گرفته باشد. بنابراين موضوع اين‌گونه نوشتارها، کاملاً مشخص و عينى است. اساساً اهل دانش و فن در فعاليت‌هاى علمى يا فنى خود دو مشکل اساسى دارند:

۱. انجام کار (که ماهيتاً علمى - فنى است)

۲. گزارش کار انجام شده (که ماهيتاً يک مسئله ارتباطى است)

روشن است که کسب موفقيت در برخورد با مشکل اول لزوماً به‌معناى کسب موفقيّت در برخورد با مشکل دوم نيست.