روماتیسم مزمن قلبی

آزردگى قلبى تب روماتيسمى حاد پس از پايان دورهٔ بيمارى و فروکش کردن آن، در ۵/۹ تا ۲۷% بيماران بهبود مى‌يابد و در ديگر بيماران اين آزردگى بصورت روماتيسم مزمن قلبى برجاى مى‌ماند.

هر قدر درمان بيمار زودتر آغاز شود احتمال از بين رفتن آزردگى قلب بيشتر است؛ ولى در بيمارانى که دچار پريکارديت، نارسائى قلب، سوفل نارسائى آئورت، سوفل دياستولى کانون ميترال يا سوفل سيستولى شديد نوک قلب شوند، آزردگى قلب هميشه برجاى مى‌ماند. از ميان آزردگى‌هاى لايه‌هاى قلب، پريکارديت پس از بهبود هيچ اثر چشمگيرى برجاى نمى‌گذارد. ميوکارديت باعث نارسائى قلب يا تسريع پيدايش آن مى‌شود و با آندوکارديت که آسيب اصلى روماتيسم مزمن قلبى را تشکيل مى‌دهد، همراه است و بدين ترتيب موجب آلودگى دريچه‌هاى ميترال و آئورت و گاه سه‌لتى (تريکوسپيد) و به ندرت دريچه ريوى مى‌شود.