کاندیدیاز پوست ـ candidiasis of skin

كاندیدیاز پوست‌ (مونیلیاز) عبارت‌ است‌ از یك‌ عفونت‌ قارچی‌ در چین‌های‌ پوستی‌ یا آن‌ نواحی‌ از پوست‌ كه‌ در تماس‌ با هم‌ قرار می‌گیرند، مثلاً در كشاله‌ ران‌ یا زیر پستان‌ در خانم‌ها. این‌ عفونت‌ از فرد به‌ فرد و در یك‌ فرد نیز از یك‌ نقطه‌ به‌ نقطه‌ دیگر به‌طور خفیف‌ مسری‌ است‌.

عفونت‌ ممكن‌ است‌ پوست‌ پوشاننده‌ بیضه‌ها، مهبل‌ و دستگاه‌ تناسلی‌ خارجی‌ در خانم‌ها؛ ناحیه‌ زیر بغل‌؛ فضاهای‌ بین‌ انگشتان‌ دست‌ و پا؛ سطح‌ داخلی‌ ران‌ها؛ زیر پستان‌ خانم‌ها؛ و پوست‌ روی‌ قسمت‌ تحتانی‌ ستون‌ فقرات‌ را متأثر سازد.

ـ علایم‌ شایع‌:

۱. از برخی‌ از پلاك‌ها مایع‌ تراوش‌ می‌كند.

۲. پوست‌ مرطوب‌ و دلمه‌ بسته‌ به‌ نظر می‌رسد.

۳. خارش‌ معمولاً شدید است‌.

۴. لكه‌های‌ قرمز روشن‌ بدون‌ كناره‌ كاملاً مشخص‌. این‌ لكه‌ها اغلب‌ 12-6 سانتی‌متر یا بیشتر قطر دارند.

۵. گاهی‌ ضایعات‌ كوچكتر (با اندازه‌ كمتر از 1 میلی‌متر) پلاك‌های‌ بزرگتر را احاطه‌ می‌كنند. این‌ ضایعات‌ گاهی‌ به‌ پوستول‌های‌ كوچك‌ (جوش‌های‌ كوچك‌ چرك‌دار) تبدیل‌ می‌شوند.

ـ علل‌ بیماری:

عفونت‌ قارچی‌ پوست‌ ناشی‌ از قارچ‌ كاندیدا (معمولاً گونه‌ كاندیدا آلبیكانس‌ ). فرم‌ هاگی‌ این‌ ارگانیسم‌ معمولاً در لوله‌ گوارش‌ و مهبل‌ رشد می‌كند. تا تبدیل‌ شدن‌ ارگانیسم‌ از فرم‌ هاگی‌ به‌ فرم‌ قارچی‌، علایم‌ پوستی‌ آغاز نمی‌شوند. برای‌ پیدایش‌ عفونت‌، مواردی‌ چون‌ آسیب‌ پوستی‌، رطوبت‌، و گرما لازم‌ هستند. ناكافی‌ بودن‌ كاركرد دستگاه‌ ایمنی‌ به‌ علت‌ بیماری‌ یا مصرف‌ داروهای‌ سركوب‌كننده‌ ایمنی‌.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

۱. مصرف‌ آنتی‌بیوتیك‌های‌ خوراكی‌

۲. مصرف‌ استروییدها (خوراكی‌، تزریقی‌، یا موضعی‌)

۳. دیابت‌

۴. چاقی‌

۵. تغذیه‌ نامناسب‌

۶. تعریق‌ بیش‌ از حد

۷. زندگی‌ در شرایط‌ بهداشتی‌ نامناسب‌ یا مكان‌ شلوغ‌

۸. مصرف‌ قرص‌های‌ ضدبارداری‌

۹. دوش‌ مهبل‌

ـ پیشگیری‌:

۱. از تعریق‌ بیش‌ از حد خودداری‌ كنید.

۲. پوست‌ را خنك‌ و خشك‌ نگاه‌ دارید.

۳. بهتر است‌ لباس‌ زیر نخی‌ باشد.

۴. از آنتی‌بیوتیك‌ها تنها زمانی‌ كه‌ توسط‌ پزشك‌ تجویز شده‌ باشند استفاده‌ نمایید.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

با درمان‌ معمولاً در عرض‌ دو هفته‌ خوب‌ می‌شود. بدون‌ درمان‌، التیام‌ ممكن‌ است‌ آهسته‌ باشد (حتی‌ تا 5-4 سال‌) عود آن‌ شایع‌ است‌.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

۱. عفونت‌های‌ باكتریایی‌ ثانویه‌ (به‌ ندرت‌)

۲. واكنش‌ آلرژیك‌ به‌ بیماری‌ پوستی‌ (به‌ ندرت‌)

۳. مسمومیت‌ خون‌ (سپتی‌ سمی‌) (به‌ ندرت‌)

ـ درمان‌:

آزمایشات‌ تشخیصی‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ بررسی‌ آزمایشگاهی‌ پوسته‌های‌ تراشیده‌ شده‌ یا چرك‌ باشد. درمان‌ شامل‌ درمان‌ خود عفونت‌ و نیز بیماری‌ زمینه‌ساز مستعدكننده‌ به‌ این‌ عفونت‌ است‌. پوست‌ را خنك‌ و خشك‌ نگاه‌ دارید. نواحی‌ عفونی‌ شده‌ را تا حد امكان‌ در معرض‌ نور خورشید قرار دهید. لباس‌های‌ نخی‌ غیرتنگ‌ بپوشید. از پوشیدن‌ لباس‌های‌ دارای‌ الیاف‌ مصنوعی‌ یا پشم‌ خودداری‌ كنید. پوست‌ خود را از آسیب‌ محافظت‌ كنید.

ـ داروها:

معمولاً داروهای‌ ضد قارچ‌ موضعی‌ تجویز می‌شوند. به‌ نرمی‌ مقدار كمی‌ از دارو را طبق‌ دستور پزشك‌ به‌ نواحی‌ عفونی‌ بمالید. تنها به‌ مقداری‌ از دارو استفاده‌ كنید كه‌ روی‌ ناحیه‌ را بپوشاند. مصرف‌ كردن‌ مقدار زیادتر دارو فایده‌ای‌ ندارد.

ـ فعالیت‌:

هیچ‌ محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد، مگر اجتناب‌ از گرما و تعریق‌

ـ رژیم‌ غذائی‌:

هیچ‌ رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود. البته‌ خوردن‌ ماست‌، دوغ‌، خامه‌ ترش‌، یا مصرف‌ قرص‌های‌ اسیدوفیل‌ ممكن‌ است‌ به‌ پیشگیری‌ از عفونت‌های‌ قارچی‌ كه‌ ممكن‌ است‌ در نتیجه‌ اثرات‌ جانبی‌ داروها حاصل‌ شوند، كمك‌ كند.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:

۱. عفونت‌، علی‌رغم‌ درمان‌، گسترش‌ یابد.

۲. علایم‌ عفونت‌ باكتریایی‌ ثانویه‌ پدیدار شوند (درد، درد به‌ هنگام‌ لمس‌ ناحیه‌، قرمزی‌، گرمی‌، ترشح‌ از ناحیه‌)

۳. اگر دچار علایم‌ جدید و غیرقابل كنترل شده اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.