|
| اطمينان و احساس برترى داشتن
|
|
| - شئى را برداشتن و با دقت روى ميز قرار دادن: مطالعه دقيق و قراردادن شيء در مکانى مطلوب به‌خصوص اگر آن مورد علاقه شخص باشد مى‌تواند نشانگر احساس برترى (در مفهوم مالکيت) و حس نظارت باشد (اگر فقط شيئى را لمس کنيم و آن را در جائى قرار ندهيم مى‌تواند فقط نشانگر ارزيابى و يا حتى خستگى باشد).
|
|
| - در جايگاه رفيع قرار گرفتن: اين ارزيابى معمولاً در برگيرنده پيغام احساس برترى و مقام است. استادن بالاى سر شخصى که نشسته است، يا گشتن به دنبال صندلى که نسبت به ديگر صندلى‌ها بلندتر است و قدم زدن هنگام ايستادن مى‌تواند نشانگر چنين ديدگاهى باشد. اگرچه امروزه از حرکت به مقدار قابل توجهى استفاده نمى‌شود، اما صداى پاشنه‌ها هنگام ايستادن مى‌تواند رساننده تأثير مشابهى باشد (توجه داشته باشيد، زمانى که بلندى جايگاه انتخابى دائمى نيست، انتخاب جائى نزديک يا بغل سر ميز کنفرانس مى‌تواند به پيغام مشابهى اشاره داشته باشد).
|
|
| - انداختن پا روى پايه صندلي: همان‌طور که در بالا گفته شد، اين حرکات مى‌تواند بيانگر احساس برتري، حاکميت و همچنين دشمنى و يا عدم همکارى باشد.
|
|
|
|
| - صاف کردن سينه: صاف کردن مختصر سينه مى‌تواند نشانگر ناراحتي، معذب بودن يا نگرانى باشد. به هر حال اين حرکت نمى‌تواند در برگيرنده ترس باشد. بيشتر کسانى که اين حرکت را انجام مى‌دهند تقريباً از تفاوت مهم بين دو نوع از سرفه مطلع هستند. تغييرات در صدا، لکنت داشتن و استفاده از 'آ' يا 'مى‌دانيد و 'بسيار خوب' همچنين مى‌توانند بيانگر عصبى شدن باشند.
|
|
| - باز کردن بازوها در حالى که کف دست روى ميز باشد و يا گرفتن ميز با دستان: اين حالت مى‌تواند به دست‌پاچگى زياد و ناراحتى اشاره داشته باشد، مخصوصاً زمانى که با حرکات قبلى و ارتباطات زبانى هم‌زمان تقويت شوند. زمانى که مذاکره‌گر آخرين تلاش خود را براى متقاعد کردن رقيب مى‌کند، حالت نگرانى و عصبى شدن را مى‌توان مشاهده کرد.
|
|
| - فشردن دست‌ها، با چيزى بازى کردن، تکان خوردن هنگام نشستن: اينگونه حرکات از علائم عصبى شدن يا دست‌پاچگى است که همه به آنها واقف هستند. با توجه به حالات ديگر در يک گروه، اين حرکات مى‌توانند به احساس خستگى اشاره داشته باشند.
|
|
| - خاموش کردن يا نکشيدن سيگار روشن: نيرن برگ و کارلو همچنين اظهار مى‌دارند که در مذاکرات تجارى روشن کردن سيگار نشانه تنش يا عصبى شدن نيست، بلکه آنها بر اين باورند که مذاکره‌گرى که عصبى شده يا داراى تنش مى‌باشد سيگار روشن را خاموش مى‌کند يا آن را نمى‌کشد. اين اظهارات جالب به آسانى در مذاکرات تجارى واقعى تائيد مى‌شوند.
|
|
| - گذاشتن دستان يا انگشتان روى دهان هنگام صحبت کردن: واضح صحبت کردن يا صحبت کردن زمانى که دستى يا انگشتان روى دهان باشد مى‌تواند نشانگر نگرانى يا عصبى شدن باشد. اين موضوع همچنين عدم صداقت و وفادارى را مى‌رساند (به هر حال اين حرکت را نبايد با حرف زدن با انگشتان که به شکل برج در آمده‌اند اشتباه گرفت که خود مى‌تواند نشانگر احساس برتري، مهارت در کسب پيروزى در مذاکره بدون تخلف از مقررات آن و يا احساس خودبينى باشد.
|
|
|
|
| - برداشتن موانع، به هم نزديکتر شدن: زمانى که فاصله‌ها کمتر مى‌شود، رسيدن به توافق زمان کمترى به خود مى‌گيرد. اين حرکت فيزيکى ممکن است زمانى صورت بگيرد که دو مذاکره‌گر به طرف يکديگر متمايل شوند يا زمانى که يکى از مذاکره‌گران از صندلى خود به به پا خيزد، دورى بزند و با رقيب خود که در صندلى مخصوص مهمان نشسته است به گفتگو بپردازد. تجديد قوا از طرف شنونده در اين مقطع نشانه توافق را بيشتر مى‌تواند تقويت نمايد (نبايد راجع به نزديکتر شدن براى مذاکرات محرمانه قضاوت نادرست کرد؛ چراکه اين عمل لزوماً نشانگر توافق مى‌باشد).
|
|
| - لمس نمودن: با توجه به افراد و مجموعهٔ حرکات آنها، لمس کردن يا گرفتن بازو يا شانهٔ شنونده مى‌تواند نشانگر توافق يا تمايل واقعى يا بالقوه براى نزديک شدن به توافق بر سر موضوع باشد.
|
|
| - نشستن برروى لبه صندلي: همان‌طور که در بالا ذکر گرديد، نشستن بر لبه صندلى يا به سمت جلو خم شدن به تمايل شديد اشاره دارد و اغلب ميل به حرمت را نشان مى‌دهد. با توجه به حرکات ديگرى که در جريان هستند، اين حرکت ممکن است بر توافق و سازش دلالت داشته باشد. به هر حال در مواقع ديگر، اين حرکت مى‌تواند احساس خستگي، اکراه و يا ميل به ترک جلسه را نشان دهد.
|
