آفات

گردو، بومى نواحى مختلف نيم‌کره شمالى مى‌باشد. گردوى معمولي، بومى منطقه گسترده‌اى است، که از کوه‌هاى کارپات در اورپاى مرکزى شروع و به کشور کره درشرق آسيا ختم مى‌شود.

گياه‌شناسى

گردو گياهى است خزان‌دار با نام علمى Juglans regia که از خانواده Juglandaceae مى‌باشد. اين گياه يک‌پايه است.

شرايط اقليمي و خاکی

ارقام مختلف گردوى معمولي، از نظر حساسيت به سرما، با هم متفاوت هستند و از بين آنها، از حساس تا مقاوم وجود دارد. اکثر ارقام تجارتي، معمولاً در دماى ۹- درجه سانتى‌گراد به شدت آسيب مى‌بينند و در ۲۰- درجه کاملاً خشک مى‌شوند ولى در منچورى ارقامى وجود دارند که تا ۴۰- درجه سانتى‌گراد را نيز تحمل مى‌کنند. گردو براى رشد و رسانيدن محصول خود به فصل رشد طولانى نيازمند است و به همين دليل، در بهار، زود فعاليت خود را آغاز مى‌کند و پائيز، دير به خواب مى‌رود، در نتيجه، اغلب يخبندان‌هاى بهاره و پائيزه به آن آسيب مى‌رساند. در گردو‌هاى بارور، براى رسيدن محصول بايد دماى محيط ، در طول چندين هفته قبل از برداشت، ۲۷ تا ۳۲ درجه سانتى‌گراد باشد. دماهاى بالاتر باعث سوختگى ميوه و سياه شدن رنگ مغز آن و دماهاى کمتر باعث چروکيده شدن مغز مى‌گردند. بادزدگى در اوايل فصل، باعث پوک شدن ميوه مى‌شود.

نياز سرمائى ارقام مختلف ۴۰۰ تا ۱۵۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد است.

ريشه گردو، محورى و ژرف است، بنابراين نياز به خاکى با سنگينى متوسط و ژرفائى دست کم دو متر دارد. قليائى بودن خاک و بالا بودن سطح آب زيرزمينى به گردو آسيب فراوان مى‌زند و دو يا سه روز غرقاب شدن، به‌ويژه دراوايل بهار، درختان بزرگ را به سرعت از بين مى‌برد.

توليد ميوه

درخت گردو در شرايط مناسب، رشد بسيار زياد دارد و ۳۰۰-۲۰۰ سال عمر مى‌کند. اين گياه در ۶-۵ سالگى به بار مى‌نشيند و از ۱۵-۱۰ سالگى به‌بعد حداکثر محصول را توليد مى‌کند. در گردو، گل‌هاى نر خوشه‌اى هستند و به‌صورت جانبى روى چوب يک‌ساله به‌وجود مى‌آيند، در حالى که گل‌هاى ماده درگروه‌هاى ۳-۱ عددي، به‌صورت انتهائى و گاهى جانبي، روى شاخساره فصل جارى - Current season shoot، پديدار مى‌شوند. گل‌ها فاقد گلبرگ مى‌باشند و توسط باد گرده‌افشانى مى‌شوند. ارقام گردو خودبارور هستند، ولى چون گرده معمولاً زودتر از پذيرا شدن مادگى رها مى‌شود، در باغ بايد درختان گرده‌زا وجود داشته باشند. گونه‌هاى مختلف گردو مى‌توانند يکديگر را تلقيح کنند.

نوع هرس

تربيت اين درخت به شکل شلجمى يا جامى است و پس از پيرايش شکل‌دهي، معمولاً ديگر نيازى به پيرايش نيست. در ايران، به‌ندرت ممکن است باغ يک‌دست گردو يافت شود و اکثر درختان گردو ، به‌طور مخلوط با درختان ديگر و با فواصل زياد از يکديگر وجود دارند.

روش‌هاى تکثير

ازدياد گردو از طريق کشت بذر و پيوند زدن انجام مى‌شود، ولى در ايران، اکثر درختان غيرپيوندى هستند.

شرايط کاشت

در باغ‌هاى يک‌دست، سابقاً فواصل ۲۰-۱۵ مترى انتخاب مى‌شد ولى اخيراً فواصل کمتر ترجيح داده مى‌شود و درختان به فواصل ۱۰-۹ مترى کشت مى‌گردند. از يک باغ يک‌دست، در شرايط مناسب مى‌توان تا چهار تن محصول در هکتار به‌دست آورد.

ارقام مهم

مهم‌ترين ارقام گردوى ايران عبارتند از: کاغذي، نوک کلاغى و ضياءآبادى قزوين.

آفات

شته خال‌دار، شته سبز گردو ، و سوسک نان و شپش دندانه‌دار که دو مورد اخير آفات مهم انبارى گردو به‌شمار مى‌آيند.