سلامتی به‌عنوان یک مفهوم نسبی

يک جنبهٔ ديگر سلامتى مثبت را نه تنها به‌عنوان يک حالت آرمانى بلکه حالت 'هنجار زيست‌شناختى براساس متوسطه‌هاى آمارى در نظر مى‌گيرند. مثلاً وزن يک نوزاد در هندوستان به‌طور متوسط ۲۸۰۰ گرم و در کشورهاى پيشرفته ۳/۵ کيلوگرم است و با وجود اين در مقايسه سالم و مناسب تلقى مى‌شود. در کشورهاى مختلف استانداردهاى قد و وزن، و همچنين گروه‌هاى اقتصادى اجتماعى متفاوت هستند. در بسيارى اشخاص سالم سوفل قلبي، بزرگى لوزه‌ها و سايه‌هاى مشکوک در پرتونگارى قفسهٔ سينه وجود دارد و هيچ نشانهٔ ناسلامتى هم ندارند. با اين ترتيب سلامتى يک مفهوم نسبى است و معيارهاى سلامتى در بين گروه‌هاى سني، فرهنگى و طبقات اجتماعى متفاوت است و اين موضوع گواه آن است که بايد در هر اجتماعى تعريف سلامتى از نظر شرايط بوم‌شناختى موجود انجام شود، يعنى به‌جاى تعيين استانداردهاى جهانى براى سلامتي، هر کشورى بايد دربارهٔ هنجارى‌هاى خود با توجه به مجموعهٔ شرايط موجود تصميم بگيرد و سپس در جست‌وجوى راه‌هاى دستيباى به‌سطح تعيين شده براى سلامتى باشد.