دل از آن راحت جان نشکیبد

دل از آن راحت جان نشکیبد		تشنه از آن آب روان نشکیبد
چکنم هرچه کنم دل کند آنک		دل از آن جان جهان نشکیبد
دل نیارامد و هم معذور است		کز دلارام چنان نشکیبد
گرچه خون ریزد دل دار نهان		دل ز خون‌ریز نهان نشکیبد
سینه از زخم سنانش نالید		وآنگه از زخم سنان نشکیبد
گرچه پروانه کند عمر زیان		تا نسوزد ز زیان نشکیبد
دل چنان با غم او انس گرفت		که ز غم نیم زمان نشکیبد
چند گوئی که ز وصلش به شکیب		من شکیبم، دل و جان نشکیبد
من سگ اویم و نالم به سحر		به سحر سگ زفغان نشکیبد
دل خاقانی از آن یار که نیست		می‌زند لاف و از آن نشکیبد
چون گدا را نرسد دست به کام		هم ز لافی به زبان نشکیبد