عوامل دامن‌زننده

عوامل بسيارى هستند که براين حالت دامن زده و اوضاع را شديد و سخت مى‌کنند. در اين جنبه مى‌توانيم اين موارد را ذکر کنيم:

- برخورد با موضع ضعف والدين و دلسوزى‌هاى آنان و پذيرش کودک در خانه.

- وجود حالت افسردگى و غمگينى که او را خواستار دورى از حيات جمعى مى‌کند.

- نقص جسمانى و يا نارسائى‌هاى آن که سبب تمسخر و تحقير است. مثل کوتاهى قد، بزرگى سر يا بيني، دهان گشاد، داشتن سالک بر چهره، لنگ بودن و ...

- درگيرى والدين در خانه که کودک را دلواپس آنان مى‌کند.

- بيمارى مادر، طلاق او، بويژه براى کودکى که شديداً وابستگى دارد.

- برخورد اوليه معلم با شاگرد که ممکن است سختگيرانه و مثلاً توأم با تنبيه باشد.

- احساس گناه از عواملى که زمينه را براى بيقرارى و غم و اندوه و دردهاى خيالى فراهم مى‌کنند.

- وجود وسايل دلگرمى و بازى‌هاى بسيار در خانه براى کودک.

- سختى مقررات و ضوابط اعلام شده در مدرسه مخصوصاً در روزهاى اول.

- عدم آشنائى با دستشوئى و يا عدم‌توان ادرا و تخليه بصورت مستقل.

- خشک بودن روش کار در مدرسه مخصوصاً در روزهاى اول کار.

- وجود شرم و حياى افراطى و احساس اينکه در اين مورد ديگران از او سوءاستفاده کرده‌اند.

- وجود درگيرى و برخورد برخى از کودکان با او مثلاً کتک زدن او.

- نگرانى از اين‌امر که نکند غرور او شکسته شود و نتواند خود را موفق سازد.

- تولد فرزندى جديد، احساس ناکامى و محروميت، سرخوردگى‌ها و ...