|
|
| جنبهٔ چرايى حرکت به آگاهى از بدن نسبت داده مى‌شود. کودک بايد قادر به شناخت بخش‌هاى مختلف بدن خود باشد. از عملکرد آن آگاه شده و ارتباط اجزاى بدن با کل وجودش را درک کند. بسيارى از اعمال بدنى تا زمان ورود کودک به مدرسه توسعه مى‌يابند ولى معلم بايد به‌طور مداوم فرصت آگاهى از بدن را براى دانش‌آموزان فراهم آورد. در طرح بعضى از مسائل اين بخش، ممکن است عده‌اى از دانش‌آموزان قادر به پاسخ مناسب نباشند. اين کودکان ممکن است داراى ناتوانى يادگيري، مشکلات ادراکى حرکتى (perceptual motor) و يا دچار ضعف هماهنگى باشند. کودکان داراى مشکلات ادراکى حرکتي، در زمينهٔ دريافت اطلاعات به‌وسيلهٔ محرک‌هاى حسى مختلف، و در زمينهٔ پردازش اطلاعات و پاسخ با الگوى حرکتى مناسب ناتوانند.
|
|
| اهدافى که در بررسى آگاهى از بدن دنبال مى‌شود:
|
|
| ۱. کسب قدرت تشخيص قسمت‌هاى مختلف بدن و کل آن.
|
|
| ۲. تحکيم ارتباط بخش‌هاى مختلف بدن با کل آن.
|
|
| ۳. آشنايى دانش‌آموز با توانايى تشخيص بخش‌هاى مختلف بدن.
|
|
| ۴. سنجش معلومات دانش‌آموزان دربارهٔ عملکرد بدنشان.
|
|
| ۵. سنجش معلومات دانش‌آموزان دربارهٔ عملکرد بخش‌هاى مختلف بدنشان.
|
|
| ۶. فرصت‌هاى مناسب براى مطالعهٔ حرکات متعدد بدن.
|
|
|
|
| مهارت‌هاى پايه به سه گروه تقسيم مى‌شوند. حرکات انتقالي، حرکات غيرانتقالى و حرکات دستکارى کردن. هر کدام از اين مقولات را نيز مى‌توان به‌طور جداگانه تعريف کرد. امکان دارد که کودک يک حرکت منتخب يا گروهى از حرکات را از يک طبقهٔ خاص به‌طور مجزا اجرا کند. از طرفى در يک الگوى حرکتى بايد شمارى از مهارت‌ها از طبقات مختلف در يک قالب قرار گيرند. مثلاً کودک با لرزاندن بدن خود (يک فعاليت غيرانتقالي) در روى کف سالن به دويدن مى‌پردازد (مهارت‌هاى انتقالى).
|
|
| اهداف مطالعهٔ حرکت بدن و بخش‌هاى آن:
|
|
| ۱. توسعهٔ حرکات انتقالى:
|
| - حرکات متقارن و پيوسته: راه رفتن، دويدن، پرش با يک پا فرود روى پاى ديگر (جهيدن - Leap)، لى‌لى کردن (Hop)، غلت زدن (ٕٕRoll)، پريدن. |
|
| - حرکات نامتقارن: لى‌لى کردن با پاها به‌طور متناوب (Skipping)، سر خوردن و چهار نعل رفتن (Gallop). |
|
| ۲. توسعهٔ حرکات دستکارى کردن:
|
| - به زمين زدن (Bounce)، پرتاب کردن (Throw)، گرفتن (Catch)، ضربه زدن با دست (Stricke)، ضربه زدن با پا (kick)، پيچاندن (Spin)، غلتاندن (Roll)، آهسته ضربه زدن (Tap)، چرخاندن (Turn)، بلند کردن (Elevate). |
|
|
|
|
|
|
| شکل بدن با حالت بدن در فضا مرتبط است. تغيير شکل‌ها را حرکت گويند. مثلاً بدن مى‌تواند کشيده (از طول - عرض) و يا خميده (جمع شود - Tucked، حلقه - Curled small، گرد - Round) شود. علاوه بر شکل دادن به بدن براى حرکت در فضاهاى محدود، در اجراى حرکات متنوع، براى شکل‌هاى مشخص بدنى فعاليت‌هاى مختلفى مورد نياز است. در اجراى پشتک هنگام شيرجه از روى سکو، وضعيت جمع شدهٔ بدن موجب چرخش سريع مى‌شود که اين حالت با نزديک کردن زانوها به سينه و پاشنه‌ها به باسن به‌وجود مى‌آيد و براى اجراى پشتک از جلو در شيرجه قبل از رسيدن بدن به حالت عمودى بايد پاها را باز کرد و در شيرجه يا پشتک از جلو اول پاها داخل آب مى‌رود.
|
|
| اهداف مطالعهٔ شکل بدن:
|
|
| ۱. يادگيرى شکل‌هاى متنوع بدنى.
|
|
| ۲. توانايى کنترل تغييرات از شکلى به شکل ديگر با کار ملايم و پيوسته.
|
