|
|
چنانچه مکيدن انگشت تا مدرسه ادامه پيدا کند
|
|
| نفوذ خانواده وقتى کودک به مدرسه مى‌رود تمام نمى‌شود؛ همشاگردىها و آموزگاران در زندگى کودک نقش بسيار اساسى ايفاء مى‌کنند. قدرت آنها براى کمک به کودک يا ناراحت کردن او به‌خصوص وقتى کودک با عادت مکيدن انگشت به مدرسه مى‌رود افزايش مى‌يابد و اگر عادت مکيدن انگشت به کلاس درس بکشد، نتيجه مى‌تواند بسيار مصيبت‌بار باشد.
|
|
| خيلى‌ها معتقد هستند که عادت مکيدن انگشت، وقتى کودک به مدرسه مى‌رود و تحت فشار ساير دانش‌آموزان قرار مى‌گيرد مرتفع مى‌شود. براساس اين نقطه‌نظر، فشار دوستان و همشاگردىها مى‌تواند مفيد باشد. واکنش‌هاى منفى سايرين، توليد استرس و احساس نابسندگى در کودک مى‌کند و اين حالت نه تنها مکيدن انگشت را کم نمى‌کند که بر ميزان آن مى‌افزايد. از آن گذشته اينکه بسيارى از بچه‌ها در کلاس درس انگشت نمى‌کند را نبايد به حساب ترک عادت آنها گذاشت اين بچه‌ها به محض تمام شدن ساعات درس و مدرسه اقدام به مکيدن انگشت مى‌کنند.
|
|
| تأثير مکيدن انگشت بر يادگيرى و اجتماعى شدن
|
|
| دانستيم که خانواده چه تأثير فراوانى روى همه جنبه‌هاى زندگى کودک مى‌گذارد. نه تنها مکيدن انگشت بلکه ظاهر شدن کودک در مدرسه با طرز برخورد افراد خانواده با کودک رابطه دارد. مدرسه خانه دوم کودک است. و درست همان طور که کودک مى‌خواهد مورد پذيرش پدر و مادر واقع شود، دوست دارد که دوستان و آموزگارانش هم او را بپذيرند. کودکانى که مورد پذيرش دوستان هم سال خود قرار نگيرند در اجتماعى شدن با دشوارى روبهرو مى‌شوند. بنابراين نمى‌توانند مهارت‌هاى اجتماعى لازم را بياموزند و اين در حالتى است که اين مهارت‌ها در زندگى آنها به‌شدت نقش آفرين است.
|
|
| در جريان مقاله‌اى که در يکى از نشريات تخصصى پزشکى درباره کودکان به چاپ رسيد، فرامين و اشميت به اين نتيجه رسيده‌اند که پدر و مادر بايد به فرزند خود کمک کنند تا قبل از اينکه به مدرسه بروند عادت مکيدن انگشت را کنار بگذارند. اين نويسندگان به اين نتيجه رسيده‌اند که دانش‌آموزان کلاس اول اغلب معتقد هستند دوستانى از آنها که انگشت مى‌مکند به قدر بقيه جالب و جاذب نيستند. بچه‌ها ظالمانه و کاملاً صريح حرف مى‌زنند. هر تفاوت قابل رؤيتى مانند عينک زدن و يا بد حرف زدن مى‌تواند موجب رفتارهاى غيردوستانه‌اى بشود.
|
|
| کودکى که عادت به مکيدن انگشت دارد به احتمال زياد مورد قبول دوستان خود قرار نمى‌گيرد. از آن گذشته مکيدن پيوسته انگشت از رشد مهارت‌هاى ارتباطى کودک جلوگيرى مى‌کند و مى‌تواند مشکلات عديده‌اى در زمينه تکلم و صحبت کردن ايجاد کند. معلوم است که کودک ر اين شرايط نمى‌تواند به‌طور مؤثر اجتماعى شود. بسيارى از والدين به اين نتيجه رسيده‌اند که وقتى عادت مکيدن انگشت از بين مى‌رود کودک در موقعيتى قرار مى‌گيرد که در مدرسه و خانه بهتر صحبت بکند.
|
|
| سواى مشکلاتى که کودک عادت کرده به مکيدن انگشت با همشاگرى‌هاى خود پيدا مى‌کند، بسيارى از اين کودکان در کار تمرکز هم با دشوارى روبهرو مى‌شوند.
|
|
|
نقش آموزگار در متوقف ساختن مکيدن انگشت يا ادامه‌دار ساختن آن
|
|
| گرچه اغلب آموزگاران با کودکانى که انگشت مى‌مکند مدارا مى‌کنند، پدر و مادر به حق نگران واکنش بعضى از آموزگاران هستند. آموزگارى که از مکيدن انگشت دانش‌آموز انتقاد مى‌کند مى‌تواند به واقع دردسرساز شود.
|
|
| آنان به اين نتيجه رسيدند که بهترين راه براى کمک به چنين دانش‌آموزى اين است که کسى به انگشت مکيدن او توجه نکند. اين کار به او فرصتى مى‌دهد تا خود را با شرايط جديد زندگى خود تطبيق دهد.
|
|
| ساير عادت‌ها در محيط مدرسه
|
|
| يکى ديگر از دلايلى که توصيه مى‌کنيم عادت مکيدن انگشت در فرزند خود را قبل از رفتن او به مدرسه برطرف کنيد اين است که وقتى کودک در مدرسه در فشار قرار مى‌گيرد تا اين عادت را ترک کند، عادات ديگرى را جايگزين آن مى‌کند و اغلب اين عادات جديد در کنار عادت قديم قرار مى‌گيرند. براى مثال ۳۰ درصد از کودکانى را که به‌خاطر طولانى شدن عادت مکيدن انگشت معالجه مى‌کنم با عادت جويدن ناخن‌ها مأنوس هستند. بسيارى از کودکانى که سعى مى‌کنند در مدرسه انگشت نمکند ناخن، لباس، مو، مداد و اشياء ديگر را مى‌جوند. در نتيجه در کنار عادت قبلى، عادت دومى به نام جويدن شروع مى‌شود.
|
|
| بعضى از کودکانى که سعى مى‌کنند سر کلاس انگشت نمکند، احساس بى‌قرارى مى‌کنند و گاه عصبانى مى‌شوند، به‌طورى که خشم آنها سبب بروز رفتارهاى ناخوشايند مى‌گردد. وقتى اين مسائل احساسى و عاطفى را به برخى از نتايج فيزيکى و جسمانى مکيدن انگشت اضافه مى‌کنيم، زندگى در مدرسه براى کودک حکم کابوس را پيدا مى‌کند. در اين شرايط از عزت‌نفس او کاسته مى‌شود و نمى‌تواند بدون کمک ديگران رفتار مکيدن انگشتان را ترک کند.
|
