تورم بافت نرم به‌علت اتساع غير طبيعى حجم مايع اينترستيسيل. مايع ادم يک ترانسوداى پلاسما است که هنگام حرکت مايع از عروق به فضاى اينترستيسيل تجمع مى‌يابد. چون ادم ژنراليزه مشهود در بالغين داراى gain بيشتر يا مساوى ۳ ليتر است، احتباس کليوى آب و نمک براى به‌وجود آمدن ادم لازم است. توزيع ادم، راهنماى مهمى به‌علت آن است.
ادم لوکالزه محدود به يک عضو خاص يا بستر عروقى است؛ به‌‌راحتى از ادم ژنراليزه قابل افتراقى است. ادم يک طرفه اندام معمولاً به‌خاطر انسداد وريدى يا لنفاتيک است (مانند ترومبوز وريدى عمقي، انسداد به‌وسيلهٔ تومور، لنفادم اوليه). ادم استاز اندام تحتانى فلج نيز ممکن است اتفاق بيفتد. واکنش‌هاى آلرژيک (آنژيوادم) و انسداد و ناکاواى فوقانى علل ادم لوکاليزه صورت مى‌باشند. ادم دو طرفه اندام تحتانى مى‌تواند داراى علل لوکاليزه باشد: مانند انسداد و ناکاواى تحتاني، تحت فشار قرار گرفتن به‌علت آسيت، يا توده شکمي. آسيت (مايع در حفرهٔ پريتوان) و هيدروتوراکس (در فضاى پلور) مى‌تواند به‌صورت ادم لوکاليزه مجزا در اثر التهاب يا نئوپلاسم به‌وجود آيد.
ادم ژنراليزه
ادم ژنراليزه (شکل روش نزديک شدن به تشخيص ادم را ببينيد) تورم بافت نرم بيشتر يا همه نواحى بدن. تورم دوطرفه اندام تحتاني، ادمى که پس از چند ساعت ايستادن واضح‌تر است، و ادم ريه، معمولاً داراى منشاء قلبى مى‌باشند. ادم پرى‌اربيتال که هنگام بيدار شدن مورد توجه قرار مى‌گيرد در اثر بيمارى کليوى و ترشح معيوب Na ايجاد مى‌شود. آسيت و ادم اندام تحتانى و اسکلروتوم در سيروز يا CHF شايع است. در CHF، کاهش خروجى قلب و حجم مؤثر خون شريانى منتهى به کاهش پروفوزيون کليه و افزايش فشار وريدى شده، در نتيجه احتباس کليوى سديم در اثر وازوکنتريکسيون رنال، توزيع مجدد جريان خون اينترارنال، و هيپرآلدوسترونيسم ثانويه ايجاد مى‌شود.
در سيروز، شانت‌هاى شريانى - وريدي، پرفوزيون مؤثر کليه را کاهش مى‌دهند و منجر به احتباس سديم مى‌گردند. آسيت زمانى تجمع مى‌يابد که افزايش مقاومت عروقى داخل کبدى ايجاد هيپرتانسيون پورت نمايد. کاهش آلبومين سرم و افزايش فشار شکم ادم اندام تحتانى را افزايش مى‌دهند.
در سندرم نفروتيک از دست رفتن ماسيوالبومين از طريق کليه، فشار اونکوتيک پلاسما را کاهش مى‌دهد و موجب ترانسوداى مايع به داخل اينترستيسيوم مى‌گردد. کاهش حجم خون مؤثر احتباس کليوى سديم را تحريک مى‌نمايد.
در نارسائى کليوى حاد يا مزمن، اگر برداشت سديم بيشتر از توانائى کليه در ترشح Na ثانويه به کاهش شديد فيلتراسيون گلومرولى گردد، ادم به‌وجود مى‌ايد. هيپوآلبومينمى شديد [کمتراز ۲۵ گرم / ليتر (۵/۲ گرم در دسى‌ليتر] با هر علت (مانند نفروز، حالت‌هاى کمبود غذائي، بيمارى مزمن کبد( ممکن است فشار اونکوتيک پلاسما را به حدى پائين آورد که موجب ادم گردد.
علل ادم ژنراليزه با شيوع کمتر عبارتند از: ادم ايديوپاتيک، سندرم افزايش وزن سريع و ادم به‌طور راجعه در زنان سن توليدمثل، هيپوتيروئيدي، که در آن ميکزدم به‌طور تيپيک در ناحيه پره‌تيبيال قرار گرفته است، داروهائى مانند استروئيدها، استروژن‌ها، و وازوديالاتورها، حاملگي، شروع مجدد تغذيه بعد از گرسنگى مفرط.
