۲. مايع قابل پخس در آب به ميزان ۴۸/۰ کيلوگرم در ليتر (لوروکس ال)
حرکت و نحوهٔ عمل در گياهان
لينورون علف‌کشى است که به طريق سيمپلاست انتقال مى‌يابد و بازدارندهٔ فتوسنتز است. هنگامى‌که در خاک مصرف مى‌شود به راحتى توسط ريشه‌هاى گياهان به بالا جذب و منتقل مى‌شود و از اين علف‌کش براى کنترل علف‌هاى هرز در حال جوانه‌زنى به‌صورت انتخابى قبل از سبز شدن استفاده مى‌شود. لينورون همچنين بر روى شاخ و برگ نيز فعال است (جذب آن از طريق شاخ و برگ بيشتر از ديورون و منورون است). براى استفاده از آن به‌عنوان تيمار پس از سبز شدن به‌منظور ازدياد فعاليت تماسى بايستى مويان اضافه شود؛ عملکرد انتخابى آن هم به‌وسيلهٔ هدايت صحيح سم به‌دست مى‌آيد. گياهان خانوادهٔ چتريان (هويج و کرفس) نسبت به لينورون که پس از سبز شدن به‌صورت سراسرى استفاده شود، مقاوم هستند. در اين حالت به سم مويان اضافه نمى‌شود زيرا ممکن است به گياهان زراعى آسيب برساند.
واکنش در خاک
لينورون همبستگى شديدى با مواد آلى خاک دارد و اين همبستگى در سطح کمترى نسبت به ذرات رس نيز وجود دارد. هنگامى که لينورون در خاک مورد مصرف قرار مى‌گيرد، مقادير مورد استفاده بايستى با بافت خاک و مواد آلى خاک مطابقت داشته باشد. مزارعى که داراى انواع متفاوت خاک هستند؛ تيمار آنها بدون آسيب ديدن بعضى از گياهان زراعى (در خاک‌هاى با مواد آلى کم) يا کنترل ضعيف علف‌هاى هرز، مشکل است. مخلوط کردن مکانيکى آن با خاک منجر به کاهش فعاليت علف‌کشى مى‌شود. حلاليت آن در آب، 78ppm است. باران نسبتاً زيادى براى حرکت و کاهش فعاليت علف‌کش در خاک لازم است (بسته به نوع خاک و مقدار رطوبت آن بين يک تا پنج سانتى‌متر بارش لازم است). کاهش علف‌کش در اثر تجزيهٔ نورى يا فراريت معنى‌دار نيست مگر آنکه لينورون را به مدت چندين هفته يا روز در شرايط خشک و گرم در سطح خاک قرار دهيم. لينورون مدت زيادى از يک فصل رويش را پايدار مى‌ماند. هنگامى که در مقادير معمولى استفاده شود، تراکم‌هاى سمى آن در عرض ۴ ماه پس از مصرف پايان مى‌يابند.
گياهان حساس
لينورون علف‌هاى هرز برگ‌پهن يک‌ساله و بسيارى از برگ‌باريک‌هاى در حال جوانه‌زنى و تازه تثبيت شده را کنترل مى‌کند. مقاومت برگباريکها بيشتر از برگ‌پهن‌ها است.
- زمانى‌که قبل از سبز شدن مصرف مى‌شود، سوروف، مولوگو، گندمک، علف خرچنگ، دم روباهي، علف غاز، جلب، سلمه‌ها، تربچه‌هاى وحشي، خرفه، خردل‌هاى وحشي، امبروسيا و علف هفت‌بند را کنترل مى‌کند. توق، نيلوفر يک‌ساله، آرابيس و گاوپنبه نيز تا حدى کنترل مى‌شوند.
- لينورون تا زمانى‌که پس از سبز شدن استفاده شود، بسيارى از گونه‌هاى فوق و همچنين آنهائى را که تا حدى کنترل مى‌کرد، کنترل مى‌کند.
- در مقاديرى که در ترکيب با ديگر علف‌کش‌ها است (نصف مقدارى که لينورون به تنهائى مصرف مى‌شود) برگباريکها و تا اندازه‌اى برگ‌پهن‌هاى حساس ممکن است کنترل نشوند.
مصارف اصلى
- قبل از سبز شدن در هويج، ذرت، زردک، سيب‌زميني، سورگوم و سويا کاربرد دارد. معمولاً با علف‌کش‌هاى تکميلى ديگر مخلوط مى‌شوند. براى ذرت و سورگوم، تنها به‌صورت ترکيب با يک علف‌کش ديگر پيشنهاد مى‌شود.
- پس از سبز شدن علف‌هاى هرز و قبل از کاشت يا سبز شدن گياه زراعى در مزارع سويا با سيستم کشت بدون شخم يا روى بسترهاى آماده شده به طريق سنتى و بعد از سبز شدن علف‌هاى هرز از آن استفاده مى‌شود. در سيستم‌هاى زراعى بدون شخم، لينورون را با پاراکوآت يا گليفوسيت مخلوط مى‌کنند. براى نفوذ بيشتر در اندام‌هاى هوائى مويان اضافه مى‌شود.
- در هويج و کرفس کمى پس از سبز شدن استفاده مى‌شود. در اين روش مويان اضافه نمى‌شود.
- در مزارع ذرت شيرين، پنبه، سورگوم و سويا پس از سبز شدن به‌صورت هدايت‌شونده توصيه مى‌شود. با تيمار هدايت‌شونده مى‌توان گياهان زراعى را به آن مقاوم نمود بنابراين براى دستيابى به موفقيت اختلاف ارتفاع بين علف هرز گياه زراعى اهميت دارد. به‌منظور ازدياد اثر بر روى اندام‌هاى هوائي، مويان اضافه مى‌شود.
مشکلات مخصوص
زمانى‌که لينورون در خاک‌هاى متفاوت از نظر بافت و کلوئيد به‌کار رود تظاهرات متفاوت داشته و امکان دارد به گياه زراعى ضربه وارد شود.
هنگامى‌که لينورون پس از سبز شدن به‌صورت هدايت‌شونده همراه با يک مويان به‌کار رود اگر در محل صحيح قرار داده نشود امکان آسيب به گياه زراعى وجود دارد.
