این رنگ نگر که زلفش آمیخت

این رنگ نگر که زلفش آمیخت		وین فتنه نگر که چشمش انگیخت
وین عشوه‌نگر که چشم او داد		دل برد و به جانم اندر آمیخت
بگریخت دلم ز تیر مژگانش		در دام سر دو زلفش آویخت
افتاد به دام زلف آن بت		هر دل که ز چشمکانش بگریخت
بفروخت دل من آتش عشق		وانگاه بدین سرم فرو ریخت
بر خاک نهم به پیش آن روی		کین عشق مرا چو خاک بر بیخت