چه شود گرم نوازی به عنایت خطابی

چه شود گرم نوازی به عنایت خطابی		نه اگر برای لطفی به بهانه‌ی عتابی
ته پای جان شکاری دل من به خون زند پر		چو کبوتری که افتد به تصرف عقابی
چو منش رکاب بوسم چه سبک عنان سواری		چو به غیر همعنان شد چو بلا گران رکابی
همه خرقه‌ی صلاحم شده خارخار و گل گل		ز میی که داغ آن می نرود به هیچ بابی
بگذار درس دانش که نهایتی ندارد		ز کتاب عشق وحشی بنویس یک دو بابی