|
|
|
| کرم برگ‌خوار چغندرقند يا کارادرينا-Caradina exigua
|
|
| کرم برگ‌خوار چغندرقند در سراسر کشور به‌ويژه مناطقى که چغندرقند کارى مى‌شود، به‌شدت پراکنده است و از آفت‌هاى درجه اول چغندرقند است. اين آفت به‌بسيارى از گياهان زراعى ديگر نيز حمله مىکند. حشره کامل پروانه‌اى است که کرمينه آن از برگ چغندرقند تغذيه مىکند. وقتى کرمينه‌ها کوچک هستند در اثر تغذيه برگ‌ها را به‌شکل تورى در مى‌آورند، و زمانى که بزرگ شدند بقيه قسمت‌هاى سبز برگ را مى‌خورند و آن را سوراخ هم مى‌کنند. اين کرم در شرايط مساعد آب و هوائى ۶ تا ۷ نسل در سال دارد که پر زيان‌ترين آنها نسل دوم و سوم است.
|
|
| براى مبارزه با اين آفت از سموم فسفره مانند گوزاتيون، ديميکرون، سوپراسيد و ... به مقدار ۲ تا ۳ ليتر در هکتار استفاده مى‌شود.
|
|
| شته سياه چغندر (شته سياه باقلا- Aphis fabae )
|
|
| شته سياه از شيره برگ چغندر تغذيه مىکند و باعث پيچيدگي، زردى و حتى خشک شدن آن مى‌شود. اين آفت علاوه بر خسارت مستقيم باعث انقال ويروس موزائيک و زردى چغندر نيز مى‌شود. کفش‌دوزک هفت خال از مهم‌ترين دشمنان طبيعى شته سياه است.
|
|
| براى مبارزه شيميائى با آن از متاسيستوکس، آکاتين يا دى متوات به‌مقدار يک ليتر در هکتار و به نسبت يک در هزار استفاده مى‌کنند.
|
|
| نماته چغندرقند-Heterodera schachtii
|
|
| نماتد درخراسان ، فارس و آذربايجان ديده شده است. اين آفت که از نظر ظاهرى شبيه کرم است با فروکردن اندام‌هاى مکنده خود به‌داخل سلول‌هاى ريشه چغندر، از آن تغذيه مىکند. در چغندرهاى بذرى آلودگى به نماتد باعث عقيم شدن گل‌ها مى‌شود.
|
|
| برگ‌هاى چغندر آلوده به نماتد در روزهائى که هوا خشک است بر اثر تاثير تابش آفتاب به شدت پژمرده مى‌شوند و شب دوباره به‌شکل طبيعى برمى‌گردند.
|
|
| براى مبارزه شيميائى با نماتد از اسم تميک مى‌توان استفاده کرد. استفاده از اين سم به‌علت زياد بودن خاصيت سمى و گران بودن آن مقرون به‌صرفه نيست. آيش و تناوب و کارهاى زراعي، روش درست مبارزه با اين آفت است.
|
|
| زنجره چغندرقند- Empoasca decipiens
|
|
| زنجره چغندر در تمام مزارع ديده مى‌شود. اندازه آن ۳ ميلى‌متر و سبز رنگ است. اين حشره در اويل فصل بهار تخم‌هاى خود را زير پوست و داخل بافت‌هاى برگ مى‌گذارد که پس از سه هفته به پوره تبديل مى‌شوند. پوره‌ها از شيره برگ تغذيه مى‌کنند و آن را به رنگ زرد قهوه‌اى همراه با لکه‌هاى سبز در مى‌آورند. براى مبارزه شيميائى با آن از دى متوات ۴۰ درصد و متاسيستوکس ۲۰ درصد به‌ميزان يک ليتر در هکتار استفاده مى‌کنند.
|
