اثرات قطع کردن

قطع کردن با از بين بردن قسمت فوقانى گياه قبل از توليد بذر، خالى کردن ذخاير غذائى زيرزمينى و ايجاد شرايط مناسب براى گياه زراعى رقيب، علف‌هاى هرز را کنترل مى‌کند. متأسفانه در مورد گونه‌هائى که در ارتفاع کمتر از برش رشد کرده و بذر توليد مى‌کنند، درو ناموفق است.

عموماً جلوگيرى از توليد بذر در علف‌هاى هرز، حداقل تلاشى است که مى‌توان براى جلوگيرى از توسعهٔ آنها انجام داد. براى قطع کردن و جلوگيرى از تشکيل بذر، گياهان بايد ارتفاع نسبتاً بلندى داشته باشند (که اکثر برگ‌باريک‌ها ندارند) و قطع کردن بايد قبل از گرده‌افشانى و بارورى صورت بگيرد. با توجه به اينکه گياهان قطع شده مجدداً رشد مى‌کنند قطع کردن بايستى چندين نوبت براى جلوگيرى از تشکيل بذر تکرار شود. براى اکثر گونه‌ها ۳ تا ۶ نوبت قطع کردن در طول فصل زراعى کفايت مى‌کند. درو گياهان پس از گلدهى استفادهٔ چندانى ندارد زيرا بسيارى از علف‌هاى هرز در طول يک هفته پس از بارورى بذر توليد مى‌کنند.

گاهى اوقات يک يا دو نوبت قطع کردن قادر است علف‌هاى هرز يک‌ساله را نابود کند، در صورتى‌که قطع کردن از قسمت تحتانى جوانه‌هاى ساق انجام پذيرد. واکنش يک گياه قطع شده که تنها داراى يک ساقهٔ مرکزى بوده توليد چندين ساقهٔ جديد از جوانه‌هاى باقى‌مانده در زير منطقهٔ برش است. به اين طريق تکرار عمل باعث تبديل يک گياه تک‌شاخه‌اى به گياهى با شاخه‌هاى منشعب مى‌شود. با اين وجود هنوز گياه توانائى توليد بذر را دارا است.

با تکرار درو، ذخاير غذائى گياه از بين رفته و علف‌هاى هرز چندسالهٔ بلند قد به‌تدريج نابود مى‌شوند. مانند شخم، بايد به گياه اجازه داد تا رشد کرده ذخاير زيرزمينى را مصرف کند و سپس آن را قطع کرد. عمليات درو بايستى در اواسط تا اواخر مرحلهٔ باز شدن جوانه‌هاى گل انجام ‌شود. سپس با فواصل زمانى ۲ تا ۳ هفته قطع‌هاى بعدى انجام شود. قطع کردن گياه باعث تحريک جوانه‌ها در ريشه‌هاى خزندهٔ علف‌هاى هرز چندساله شده و به اين طريق تعداد آنها کم مى‌شود. قطع کردن نزديک به زمين باعث مى‌شود که سيستم‌هاى زيرزمين گياه در مقايسه با حالت طبيعى در سطح نزديکترى به زمين توسعه يابند. اين باعث خواهد شد که در اثر شخم يا يخبندان ريشه‌هاى حساس علف‌هاى هرز چندساله از بين بروند. از قطع کردن در يونجه‌زارها، مراتع و پوشش‌هاى چمنى استفاده مى‌شود. هماهنگى قطع کردن با عمليات مديريت مناسب همچون چرا و کوددهى منجر به ايجاد شرايط مناسب براى گياهان زراعى در جهت رقابت شده و به کنترل علف‌هاى هرز کمک مى‌کند، ترکيبى از قطع کردن و زير کشت بردن زمين با يک گياه زراعى قوى از قطع تنها بهتر است. قطع کردن نه تنها علف‌هاى هرز را ضعيف مى‌کند بلکه باعث مى‌شود گياهان زراعى قوى همچون علف‌هاى چمنى قطور و سايه‌دار شده و بنابراين داراى قدرت رقابتى بيشترى شوند.

کنار جاده‌ها، اراضى بلامصرف، بستر رودخانه‌ها و اطراف سدها مناطق مستعد توليد بذر علف‌هاى هرز هستند و به‌عنوان منبعى براى آلودگى مزارع هم‌جوار محسوب مى‌شوند. در اين مناطق در صورت کشت گياهان چمنى که مکرراً درو شوند توليد بذر علف‌هاى هرز سمج به حداقل رسيده و يا از بين مى‌روند.