این حالت چندین ساعت پس از قطع مصرف طولانی (حداقل چند روز) و زیاد الکل با کاهش در میزان مصرف الکل به‌وجود می‌آید. حداقل ۲ مورد از علایم زیر باید وجود داشته باشد: بیش‌فعالی اتونومیک، لرزش دست، اضطراب، حمله (صرعی) گراندمال، آژیتاسیون روانی - حرکتی، بی‌خوابی، تهوع و استفراغ، خطای ادراکی (ایلوزیون) یا توهم گذرا، که ممکن است همراه با اختلالات ادراکی (مانند توهم) در غیاب اختلال واقعیت‌سنجی رخ دهد.
دلیریوم ترک الکل (دلیریوم ترمنس [DT])
بعد از ترک یا کاهش مصرف شدید الکل در بیمار دارای سابقه طولانی وابستگی به الکل، بروز می‌کند. بیماری از سندرم ترک بدون عارضه الکل کمتر می‌باشد و در ۳-۱ درصد از بیماران وابسته به الکل بروز می‌کند.
۳. خصیصه‌های مرتبط: هالوسینوز واضح که ممکن است به‌صورت بینائی یا لمسی، و بویائی باشد. هذیان، اژیتاسیون، لرزش (تومور)، تب، حمله (صرعی) (اگر حمله صرعی رخ دهد، همیشه قبل از دلیریوم بروز می‌کند).
۴. خصیصه‌های ویژه: هذیان‌های پارانوئید، هالوسینوز بینائی (به‌صورت دیدن حشرات یا حیوانات کوچک) و هالوسینوز لمسی.
ـ بررسی طبی:
۱. شرح حال و معاینه بدنی کامل
۲. یافته‌های آزمایشگاهی: شمارش سلول‌های خونی همراه شمارش افتراقی گلبول‌های سفید، الکترولیت‌ها شامل کلسیم و منیزیم، آزمایش‌های شیمی خون، آزمایش عملکرد کبد، میزان بیلی‌روبین، نیتروژن اوره خون، کراتینین، گلوکز ناشتا، زمان پروترومبین، آلبومین، پروتئین تام، آنتی‌ژن سطحی نوع B، ویتامین B، فولات، سرم آمیلاز سرم، آزمایش ادرار، غربالگری دارو و مواد در ادرار، الکتروکاردیوگرام (ECG)، پرتونگاری قفسه سینه و سایر آزمایش‌های احتمالی: الکتروآنسفالوگرام (EEG)، پونکسیون مایع مغزی نخاعی، سی‌تی‌اسکن و رادیوگرافی‌های دستگاه گوارش.
ـ درمان:
۱. بررسی علایم حیاتی هر ۶ ساعت
۲. مراقبت و نظارت پیوسته بر وضعیت بیمار
۳. کاهش تحریک
۴. اصلاح عدم تعادل الکترولیتی و درمان اختلال‌های طبی همراه (مانند عفونت، و ضربه سر)
۵. جبران کم‌آبی بدن بیمار
۶. در مواردی مانند آژیتاسیون، لرزش (تومور)، با افزایش علایم حیاتی (دما، نبض، فشار خون) استفاده از کلر - دیازپوکساید، ۲۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم هر ۶ ساعت به‌صورت خوراکی مؤثر می‌باشد (سایر آرام‌بخش، خواب‌آورها میتوانند جایگزین شوند جدول دارودرمانی مسمومیت و ترک الکل ).
۷. تیامین: روزانه ۱ میلی‌گرم از راه خوراکی
۸. اسید فولیک: روزانه ۱ میلی‌گرم از راه خوراکی
۹. روزانه ۱ عدد مولتی‌ویتامین
۱۰. سولفات منیزیم: به مدت ۲ روز هر ۶ ساعت یک گرم از طریق عضلانی (برای بیمارانی که حمله‌های (صرعی) ناشی از ترک الکل را داشته‌اند).
۱۱. بعد از تثبیت وضعیت بیمار، هر ۵ تا ۱۰ روز ۲۰% از دوز کلردیازپوکساید کم شود.
۱۲. تجویز دارو برای تأمین خواب کافی بیمار
۱۳. درمان سوءتغذیه در صورت ابتلاء بیمار به این شکل
۱۴. این رژیم دوز انعطاف‌پذیری از کلردیازپوکساید را ارائه می‌کند. اگر داروی آرام‌بخشی را با رژیم ثابت تجویز کنید، در صورتی‌که بیمار اکثراً در خواب باشد و به‌راحتی بیدار نشود باید تجویز دارو قطع شود. دوز لازم بنزودیازپین با توجه به زمینه‌های ارثی و تفاوت‌های افراد افراد در جذب الکل، و مصرف سایر مواد بسیار متغیر می‌باشد. به این دلیل که بسیاری از بیماران دچار اختلال عملکرد کبد هستند، تخمین دقیق نیمه عمر دفعی آرام‌بخش‌های دیگر مشکل است.
۱۵. به‌طور کلی در استفاده از آنتی‌پسیکوتیک‌ها، به‌دلیل آنکه میتوانند منجر به حمله (صرعی) گردند احتیاط لازم باید رعایت گردد. اگر بیمار آژیتاسیون، علایم پسیکوتیک، یا نشانه‌هائی از مسمومیت با بنزودیازپین (آتاکسی، تکلم جویده جویده و نامفهوم) با وجود آژیتاسیون را دارد، یک آنتی‌پسیکوتیک پرقدرت مانند هالوپریدول یا فلوفنازین را که احتمال کمتری برای بروز حمله (صرعی) نسبت به آنتی‌پسیکوتیک‌های کم‌قدرت‌تر دارند، می‌توان در نظر گرفت.
جدول دارودرمانی مسمومیت و ترک الکل
مشکلات بالینی
دارو
راه مصرف
دوز
ملاحظات
لرزش، آژیتاسیون خفیف تا متوسط
کلردیازپوکساید
خوراکی
۱۰۰-۲۵ میلی‌گرم هر ۴ تا ۶ ساعت
درمان اولیه هر ۲ ساعت می‌تواند تکرار بشود تا اینکه بیمار آرام شود، دوز بعدی باید بسته به وضعیت هر فرد مشخص شود.
دیازپام
خوراکی
۵ تا ۲۰ میلی‌گرم هر ۴ تا ۶ ساعت
هالوسینوز
لورازپام
خوراکی
۱۰-۲ میلی‌گرم هر ۴ تا ۶ ساعت
آژیتاسیون شدید
کلردیازپوکساید
وریدی
۰/۵ میلی‌گرم / کیلوگرم در ۵/۱۲ میلی‌گرم / دقیقه
تا وقتی بیمار آرام شود تجویز گردد؛ دوز بعدی باید بسته به وضعیت هر فرد معین گردد.
