بررسی رونتگنوگرافیک

عکس‌هاى سادهٔ شکم، توزيع گاز در روده‌ها، کلسيفيکاسيون‌ها، توده‌هاى توموري، و اندازه و موقعيت کبد، طحال و کليه‌ها را نشان مى‌دهند.

پروکتوسيگموئيدوسکوپى بهترين روش براى مشاهدهٔ رکتوم است. فيلم‌هاى پس از اجابت مزاج، الگوى مخاطى و ضايعات کوچک را نشان مى‌دهند.

تنقيهٔ باريم دو حاجبه - براى تشخيص ضايعات کوچک درون مجرا، مانند پوليپ‌ها، حساس‌تر از روش تک‌ستونى است.

از آتريوگرافى براى تعيين محل خونريزى استفاده مى‌شود. CTاسکن و سونوگرافى به تشخيص توده‌ها (نئوپلاسم‌ها و آبسه‌ها) کمک مى‌کند.