آیینه‌ی جمال ترا آن صفا نماند

آیینه‌ی جمال ترا آن صفا نماند		آهی زدیم و آینه‌ات را جلا نماند
روزی که ما ز بند تو آزاد می‌شدیم		بودند سد اسیر و یکی مبتلا نماند
دیگر من و شکایت آن بی وفا کز او		هیچم امیدواری مهر و وفا نماند
سوی مصاحبان تو هرگز کسی ندید		کز انفعال چشم تو بر پشت پا نماند
وحشی ز آستانه‌ی او بار بست و رفت		از ضعف چون تحمل بار جفا نماند