هر که او معشوق دارد گو چو من عیار دار

هر که او معشوق دارد گو چو من عیار دار		خوش لب و شیرین زبان خوش عیش و خوش گفتار دار
یار معنی دار باید خاصه اندر دوستی		تا توانی دوستی با یار معنی دار دار
از عزیزی گر نخواهی تا به خواری اوفتی		روی نیکو را عزیز و مال و نعمت خوار دار
ماه ترکستان بسی از ماه گردون خوبتر		مه ز ترکستان گزین و ز ماه گردون دون عار دار
زلف عنبر بار گیر و جام مالامال کش		دوستی با جام و با زلفین عنبر بار دار
ور همی خواهی که گردد کار تو همچون نگار		چون سنایی خویشتن در عشق او بر کار دار