کاپرئومیسین سولفات - CAPREOMYCIN SULFATE

	نام فارسى		کاپرئوميسين سولفات
	نام انگليسى		CAPREOMYCIN SULFATE
	نام تجارى دارو		Capastat Sulfate
	گروه دارويى		ضد سل (ضد باكتري)
	گروه شيميايى دارو		آنتي‌بيوتيك پلي‌پپتيدى اس كارپرئولوس
	مكانيسم اثر		مهار سنتز RNA، كاهش نسخه‌نويسى باسيل‌هاى سل.
	موارد مصرف		درمان سل ريوى درصورت عدم تحمل ايزونيازيد و ريفامپين توسط بيمار و يا مقاوم‌شدن باكترى نسبت به داروهاى قبلي.
	ميزان مصرف		بالغين: عضلانى 1gr يا 15mg/kg/day به‌مدت 3-2 ماه، سپس 1gr دو تا سه ‌بار در هفته به‌مدت 24-18 ماه داده مي‌شود و حداكثر تا 20mg/kg/day، با ساير داروهاى ضدسل داده مي‌شود. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: پوستي: درد، تحريك، آبسۀ استريل در محل تزريق، حساسيت به نور، راش، كهير. دستگاه عصبى مركزي: سردرد، سرگيجه، تب. چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، كري، اثر سمى بر گوش. ادرارى تناسلي: دفع پروتئين از ادرار، كاهش كليرانس كراتينين، افزايش BUN و كراتينين سرم، نکروز توبولي، هيپوکالمي، آلکالوز، هماچوري، آلبومين اوري، نفروتوکسيسيتي. خوني: ائوزينوفيلي، لکوسيتوز، لکوپني. احتياطات: در بيمارى کليوي، نارسائى قلبي، سابقه آلرژي، بيمارى کبدي، مياستنى گراويس، پارکينسون، ضايعه عصب شنوائى و در حاملگى (گروه C) بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. مدت اثر: ۲۴ ساعت انتشار: از جفت عبور مي‌کند. دفع: بيشتر کليوي، کمتر صفراوى (نيمه عمر: ۶ـ۴ ساعت) تداخلات داروئي: مصرف همزمان آمفوتريسين B، پلي‌ميکسين B، سيس پلاتين، کلستين، و وانکومايسين باعث افزايش خطر اتوتوکسيسيتى و نفروتوکسيسيتى مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ تست‌هاى کبدى به‌طور هفتگي، AST, ALT، بيليروبين، پتاسيم. ـ وضعيت کليوي: قبل از شروع درمان و سپس به‌طور هفتگى بررسى BUN، کراتينين، دفع ادراري، کامل ادرار (در صورت نقص عملکرد کليه دوز مصرفى کاهشى مي‌يابد). ـ سطح خونى دارو. ـ تست‌هاى اديومترى قبل، در زمان و پس از درمان. توصيه‌ها: ـ پس از آماده کردن دارو با نرمال سالين با آب مقطر براى تزريق استفاده شود و قبل از تزريق آن ۳ـ۲ دقيقه صبر کنيد (زردشدن يا تيره شدن محلول دارو نشان‌دهنده کاهش اثر دارو نيست). ـ با ساير داروهاى ضد سل استفاده شود. ـ در توده‌هاى عضلانى حجيم تزريق شود و محل تزريق را جابه‌جا کنيد. ـ در نارسائى کليوى دوز دارو را کاهش دهيد، و اگر مقدار BUN به بيش از ۲۰ mg/dL رسيد، دوز دارو را کاهش دهيد يا آن را قطع کنيد. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش تنگى نفس و خستگي. سميت دارو بر گوش، وزوز گوش، سرگيجه، تغيير در شنوائى (اديومترى ۲ بار در هفته و آزمون عملکرد وستيبولار به‌طور منظم لازم است). وضعيت کبدي: کاهش اشتهاء، زردي، ادرار سياه، خستگي. آموزش به بيمار و خانواده: ـ دارو براساس ميزان تحمل آن و در مدت زمان خاصى مصرف کند. ـ اثرات جانبى و واکنش‌هاى نابه‌جاى دارو مثل از دست دادن شنوائي، تغييرات ادرارى يا وضعيت دفع ادرار به مريض گوشزد کنيد.