صبح برانداخت نقاب ای غلام

صبح برانداخت نقاب ای غلام		می‌ده و برخیز ز خواب ای غلام
همچو گلم بر سر آتش نشاند		شوق شراب چو گلاب ای غلام
بی نمکی چند کنی باده نوش		وز جگرم خواه کباب ای غلام
دور بگردان و شتابی بکن		چند کند عمر شتاب ای غلام
جان من سوخته دل را دمی		زنده کن از جام شراب ای غلام
آب حیات است می و من چو شمع		مرده دلم بی می ناب ای غلام
از قدح باده دلم زنده کن		تا برهد جان ز عذاب ای غلام
چون دل عطار ز تو تافته است		تافته را نیز متاب ای غلام