ز رویت دسته گل می‌توان کرد

ز رویت دسته گل می‌توان کرد		ز زلفت شاخ سنبل می‌توان کرد
ز قد پرخم من در ره عشق		بر آب چشم من پل می‌توان کرد
ز اشک خون همچون اطلس من		براق عشق را جل می‌توان کرد
ز هر حلقه از آن زلفین پربند		پر گردن کشان غل می‌توان کرد
تو دریایی و من یک قطره ای جان		ولیکن جزو را کل می‌توان کرد
دلم صدپاره شد هر پاره نالان		که از هر پاره بلبل می‌توان کرد
تو قاف قندی و من لام لب تلخ		ز قاف و لام ما قل می‌توان کرد
مرا همشیره است اندیشه تو		از این شیره بسی مل می‌توان کرد
رهی دورست و جان من پیاده		ولی دل را چو دلدل می‌توان کرد
خمش کن زان که بی‌گفت زبانی		جهان پربانگ و غلغل می‌توان کرد