عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث

عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث		عشق‌بازی به خیال تو عبث بود عبث
سالها قطره زدن مور ضعیفی چو مرا		در پی دانه‌ی خال تو عبث بود عبث
از تو هرگز چو سرافراز به سنگی نشدیم		میوه‌ی جستن ز نهال تو عبث بود عبث
بی‌لبت تشنه چو مردیم شکیبائی ما		در تمنای زلال تو عبث بود عبث
پر برآتش زدن مرغ دل ما ز وفا		بر سر شمع جمال تو عبث بود عبث
به جوابی هم ازو چون نرسیدی ای دل		زان غلط بخش سوال تو عبث بود عبث
محتشم فکر من اندر طلب او همه عمر		چون خیالات محال تو عبث بود عبث