عفونت‌های مایکوتیک ریه‌ها

بيمارى‌هاى قارچى ريه‌ با مصرف گستردهٔ آنتى‌بيوتيک‌هاى وسيع‌الطيف، کورتيکواستروئيدها و داروهاى سرکوبگر ايمنى ارتباط مستقيم دارد. بسيارى از بيمارى‌ها مختص مناطق اندميک ويژهٔ خود هستند.

هيستوپلاسما کپسولاتوم از عوامل آلوده‌کنندهٔ خاک است.

علائم و يافته‌هاى راديولوژيک هيستوپلاسموز به سل شباهت دارد، هرچند که به‌نظر مى‌رسد سير بالينى آن کندتر باشد. بيمار ممکن است دچار سرفه، بى‌حالي، هموپتيزى (خلط خوني)، تب خفيف و کاهش وزن باشد. در حدود ۳۰% از موارد، سل نيز به‌همراه هيستوپلاسموز ديده مى‌شود. در موارد پيشرفته، فيبروز ريه، تشکيل بول (bulla) و نارسائى ريوى رخ مى‌دهد. درگيرى مدياستن عارضهٔ بسيار شايعى است و ممکن است به‌صورت تشکيل گرانولوم، فيبروز همراه با سندرم وريد اجوف فوقاني، يا ديسفاژى تظاهر کند. زخم‌شدن برونش‌ها و راه يافتن غدد لنفاوى ملتهب به درون آنها ممکن است باعث دفع برونکوليت، هموپتيزي، خس‌خس سينه يا برونشکتازى شود. ديورتيکول مکندهٔ مرى ممکن است به فيستول تراکئوازوفاژيال منتهى شود. درگيرى پريکارد نيز باعث پريکارديت فشارنده مى‌شود.

در ضايعاتى که به‌صورت ندول ريوى منفرد بروز مى‌کنند، در ۱۵ تا ۲۰% از موارد تشخيص نهائى هيستوپلاسموز خواهد بود. در تصاوير راديوگرافي، عفونت‌هاى اوليه به‌صورت نقاط ارتشاح منتشر در پارانشيم اطراف ناف‌هاى ريه، همراه با بزرگى غدد لنفاوى نافى تظاهر پيدا مى‌کند. وجود حفره نشانهٔ عفونت پيشرفته است و از جمله عوارضى است که باعث مراجعهٔ بيمار به جراح مى‌شود.

درمان داروئى هيستوپلاسموز عبارت است از تجويز آمفوتريسين B. از جراحى در درمان عوارض مرحلهٔ حفره‌سازى يا درگيرى مدياستن استفاده مى‌شود.