پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

رخش شمعی است دود آن کمند عنبر آلودش


رخش شمعی است دود آن کمند عنبر آلودش    عجب شمعی که از بالا به پایان می‌رود دودش
دمی در بزم و صد ره می‌کشد از بیم و امیدم    عتاب عشوه آمیز و خطاب خنده آلودش
میان آب و آتش داردم دیوانه وش طفلی    که در یک لحظه صد ره می‌شوم مقبول و مردودش
چو گنجشگیست مرغ دل به دست طفل بی‌باکی    که پیش من عزیزش دارد اما می‌کشد زودش
من زا لعبت پرستیها دل بازی‌خوری دارم    که دارد کودکی با صد هزار آزار خشنودش
بسی در تابم از مردم نوازیهای او با آن    که می‌دانم به جز بی‌تابی من نیست مقصودش
طبیب محتشم در عشق پرکاریست کز قدرت    به الماس جفا خوش می‌کند داغ نمک سودش


همچنین مشاهده کنید