اثر متقابل یون‌ها

فراهم بودن يک يون تحت تأثير ساير يون‌‌هاى موجود در محلول قرار مى‌گيرد. وتيس و همکاران (۱۹۵۴) نشان دادند که نسبت‌هاى پتاسيم به کلسيم (K/Ca)، و پتاسيم به منيزيم (K/Mg)، با دادن کودهاى ازته، در گياهان افزايش مى‌يابند. در يونجه پتاسيم در جذب منيزيم دخالت مى‌نمايد، اما عکس آن صادق نيست.

جذب يوني، ممکن است در حضور يون‌هاى خاص، به‌ويژه يون کلسيم افزايش يابد که اين پديده را اثر وايت مى‌نامند. جذب پتاسيم، روبيديم، بر، کلر، سولفات و فسفات در حضور کلسيم تسريع مى‌گردد. کلسيم براى سلامتى غشاء ضرورى است ولى اين اثر ظاهراً تنها به‌خاطر تأثير بر روى غشاء نيست. حضور عناصر خاص، رقيبى براى جذب ديگر عناصر است. سديم جذب پتاسيم را کاهش مى‌دهد هرچند عملکرد چغندرقند با اضافه کردن سديم افزايش مى‌يابد. درصد جذب کلسيم و منيزيم هم‌زمان با افزايش جذب پتاسيم کاهش مى‌يابد. فسفر مى‌تواند تا حد زيادى در جذب روى و آهن دخالت نمايد. به‌طور طبيعى کاتيون‌ها با يکديگر رقابت مى‌کنند. براى مثال ۴+NH جذب ساير کاتيون‌ها را افزايش مى‌دهد. جذب کاتيونى عمدتاً باعث افزايش جذب آنيون مى‌گردد.