دیگر تومورهای کولون و رکتوم

کارسينوئيدها

در رودهٔ بزرگ شايع نيستند و بيشتر آنها در رکتوم عارض مى‌شوند. ضايعات با قطر کمتر از ۲ سانتى‌متر معمولاً بدون نشانه هستند، رفتار خوش‌خيم دارند، و مى‌توان آنها را با جراحى موضعى خارج و درمان کرد. تومورهاى بزرگتر که در کولون (عمدتاً در سمت راست) يا رکتوم رخ مى‌دهند، نشانه‌هاى موضعى ايجاد مى‌کنند، اغلب متاستاز مى‌دهند، و نياز به جراحى‌هاى استاندارد سرطان دارند.

لنفوم‌ها

شايع‌ترين تومورهاى بدخيم غير کارسينوماتوى رودهٔ بزرگ هستند. لنفوم غيرهوجکين و سارکوم کاپوزى دو سرطان مربوط به ايدز هستند که کولون و رکتوم را درگير مى‌کنند.

ليوميوم‌ها

در کولون به‌مراتب کمتر از معده و رودهٔ باريک شايع هستند. تومورهاى کولون کمتر از تومورهاى دستگاه گوارش فوقانى مستعد خونريزى شديد هستند. بعضى ليومويوم‌ها بدخيم مى‌شوند.

اندومتريوم‌ها

توده‌هائى از بافت اندومترى هستند که روى سطح رکتوم، کولون، آپانديس، سکوم، يا ايلئوم ديستال لانه‌گزينى مى‌کنند و ممکن است به‌صورت موضعى به لايهٔ عضلانى ياز يرمخاط حمله کنند. بافت نابه‌جا به تحريک هورمونى چرخه‌اى پاسخ مى‌دهد و باعث التهاب و فيبروز مى‌شود. نشانه‌هاى روده‌اى اندومتريوز شامل تغيير الگوى اجابت مزاج و گاه، خونريزى رکتال در حين قاعدگى است. ندولاريته‌هاى دردناک در ۹۰% موارد در لگن قابل لمس هستند. جراحى تنها در صورتى انجام مى‌شود که نشانه‌ها با درمان اندوکرين کنترل نشوند يا نتوان سرطان را رد کرد.