توبرکلوز و عفونت‌های مایکوباکتریائی دیگر

مايکوباکتر‌ها را از روى ليپيدهاى سطحى آنها که باعث اسيد - فاست شدن‌ آنها در آزمايشگاه مى‌شود، تشيخص مى‌دهند. آنها را مى‌توان به چندين دسته تقسيم نمود: کمپلکس مايکوباکتريوم توبرکلوزيس (مايکوباکتريوم توبرکلوزيس (Mycobacterium Tuberculosis)، مايکوباکتريوم بويس (M. Bovis)، و مايکوباکتريوم آفريکانوم (M. Africanum) که اعضاء آن سل (TB) Tubercolosis) را ايجاد مى‌کنند؛ مايکوباکتريوم لپره (M. Leprae) که باعث جذام (Leprosy) مى‌شود؛ و مايکوباکتريوم‌هاى غير سلى (مايکوباکتريوم آويوم (M. Avium) و بقيه) که گروه هتروژنى است که باعث بيمارى منتشر در ميزبان‌هاى دچار ضعف ايمنى و تعدادى سندرم عفونى موضعى (در افرادى با ايمنى سالم يا ضعيف) مى‌شود. اکثر موارد سل را مايکوباکتريوم توبرکلوزيس ايجاد مى‌نمايد.