ما از عراق جان غم آلود می‌بریم

ما از عراق جان غم آلود می‌بریم		وز آتش جگر دل پردود می‌بریم
در گریه‌ی وداع تذروان کبک لب		طاووس‌وار پای گل‌آلود می‌بریم
شب‌ها ز بس که سوزش تب‌ها همی کشیم		لب‌ها کبود و آبله فرسود می‌بریم
داریم درد فرقت یاران گمان مبر		کاندوه بود یا غم نابود می‌بریم
یاری ز دست رفته غم کار می‌خوریم		مایه زیان شده هوس سود می‌بریم
خونین دلی به صبر سر اندوده وز سرشک		خاکین رخی چو کاه گل‌اندود می‌بریم
گل درد سر برآورد و ما درد سر چو گل		دیر آوریم و زحمت خود زود می‌بریم
گفتی چو می‌برید ز بغداد زاد راه		صد دجله خون که دیده به پالود می‌بریم