نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر		هر آن چه ناصح مشفق بگویدت بپذیر
ز وصل روی جوانان تمتعی بردار		که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر
نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی		که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر
معاشری خوش و رودی بساز می‌خواهم		که درد خویش بگویم به ناله بم و زیر
بر آن سرم که ننوشم می و گنه نکنم		اگر موافق تدبیر من شود تقدیر
چو قسمت ازلی بی حضور ما کردند		گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مگیر
چو لاله در قدحم ریز ساقیا می و مشک		که نقش خال نگارم نمی‌رود ز ضمیر
بیار ساغر در خوشاب ای ساقی		حسود گو کرم آصفی ببین و بمیر
به عزم توبه نهادم قدح ز کف صد بار		ولی کرشمه ساقی نمی‌کند تقصیر
می دوساله و محبوب چارده ساله		همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر
دل رمیده ما را که پیش می‌گیرد		خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر
حدیث توبه در این بزمگه مگو حافظ		که ساقیان کمان ابرویت زنند به تیر