علف‌کش‌های اسید پیکولینیک و تریکلوپیر

علف‌کش‌هاى اسيد پيکلولينيک براى کنترل بسيارى از برگ‌پهن‌هاى علفى و گونه‌هاى چوبى مفيد مى‌باشند. آنها را مى‌توان هم در خاک و هم در روى شاخ و برگ استفاده نمود. به آسانى جذب تمامى قسمت‌هاى مختلف گياه مى‌شوند، به ميزان زيادى متحرک هستند و به هر دو صورت سيم‌پلاست و آپوپلاست در گياه حرکت مى‌کنند.

اين ترکيبات براى گياهان به شدت سمى هستند. کلينگمن و اشتون (۱۹۸۲) گزارش مى‌نمايند که اثر پيکلورام ده‌بار از D-4,2 بر روى بعضى گونه‌ها است. اثرات پيکلورام شبيه علف‌کش‌هاى فنوکسى است (از جمله خمودگي، فنجانى شدن برگ‌ها و در هم ريختن بافت). پيکولينيک اسيدها همراه با فنوکسى و بنزوئيک اسيدها در گروه علف‌کش‌هاى تنظيم‌کنندهٔ رشد طبقه‌بندى مى‌شوند.

پيکلورام بسيار متحرک بوده و در آب و خاک پايدار است. به‌علت همين خصوصيت و به‌علت درجهٔ سميت بالاى آن، در انتخاب محل سمپاشى بسيار بايستى دقت عمل نمود تا امکان حرکت علف‌کش از محل تيمار شده به مناطق مجاور وجود نداشته باشد.

علف‌کش کلوپى راليد يکى از علف‌کش‌هاى اسيد پيکولينيک است که جديدتر و ناپايدارتر بوده و به‌نظر مى‌رسد که در محصولات زراعى قادر است به‌طور انتخابى عمل کند. ترکيبى ديگر به نام تريکلوپير وجود دارد که از نظر ساختار شيميائى اختلاف کمى با اسيد پيکولينيک‌ها داشته اما تحرک آن در خاک و گياه شبيه پيکلورام است. همچون کلوپى راليد، عمر آن کوتاهتر از پيکلورام است.