تفاوت‌های جنسیتی

توماس و فرنچ (۱۹۸۵) با به‌کار گرفتن يک روش آماري، نتايج ۶۴ تحقيق را که مهارت‌هاى حرکتى دختران و پسران را با يکديگر مقايسه کرده بود استخراج کردند. اگرچه اين شيوهٔ تجزيه و تحليل آمارى يعنى روش 'تحليل متا' از محدودە اين مبحث خارج است، با اين حال بايد دانست که محققان از اين روش براى بيان تفاوت‌هاى موجود بين دو گروه از مهارت‌هاى آنها با روش‌هاى مختلف و مستقل از يکديگر اندازه‌گيرى شده است استفاده مى‌کنند. اين اختلاف معيار شده (استاندارد شده) که به آن 'اندازهٔ اثر' گفته مى‌شود براساس واحدهاى انحراف معيار بيان مى‌گردد؛ براى مثال، يک اندازهٔ اثر ۵/۰ به معناى يک دوم انحراف معيار است. آزمون‌هاى تحصيلى معيار شده (Standardized academic tests) (استاندارد شده) نظير آزمون استعداد تحصيلى مدارس (Scholastic Aptitude Test -SAT) و آزمون Graduate Record Exam) GRE) مجموعهٔ آزمون‌هايى است که يک دوم انحراف معيار در آنها مطابق ۵۰ نمره است. يک اندازهٔ اثر ۲۰/۰ نشان‌دهندهٔ اختلاف جزئى بين دو گروه است، در حالى که اگر اين مقدار ۵۰/۰ باشد اختلاف متوسط و اگر ۸۰/۰ يا بيشتر باشد اختلاف زياد را نشان مى‌دهد.

توماس و فرنچ تائيد کردند که دو سرعت، پرش طول جفتي، دو چابکى همراه با دراز و نشست و قدرت گرفتن، همان تفاوت‌هاى موجود بين دختران و پسران را که قبلاً شناسايى شده بود نشان داد. عملکرد پسران در اوايل کودکى بهتر بود، در اواسط کودکى فاصلهٔ آنها بيشتر شد و بالاخره پس از نوجوانى (بلوغ) به‌طور قابل ملاحظه‌اى بهتر عمل کردند. تصوير زير اندازهٔ اثر را در دو سرعت، پرش طول و دو چابکى نشان مى‌دهد. دقت کنيد که مقدار اثر اندازهٔ متوسط يعنى حدود ۵/۰ نشان‌دهندهٔ آن است که پسران تا اوايل جوانى تا حدودى عملکرد آنها (اجراى آنها) بهتر است. سپس اى روند در دوران جوانى ادامه مى‌يابد، به‌طورى که در اواخر دوران جوانى به نقطه‌اى مى‌رسد که پسران به مراتب بهتر از دختران مهارت‌هاى فوق‌الذکر را اجراء مى‌کنند. خطوط منقطع در تصوير زير يک دامنهٔ اطمينان ۹۵ درصدى را نشان مى‌دهد؛ بدان معنى که مى‌توان ۹۵ درصد اطمينان داشت که اثر اندازهٔ واقعي، بين خطوط منقطع قرار مى‌گيرد.

توماس و فرنچ از طريق روش تحليلى متا تائيد کردند که تفاوت موجود در مهارت پرتاب پسران و دختران زياد است. اين امر حتى در کودکى نيز وجود دارد و پسران اين مهارت را بهتر از دختران اجراء مى‌کنند. تصوير زير اندازهٔ اثر پرتاب به‌منظور کسب مسافت و سرعت است. اين اثر در اوايل کودکى حدود ۵/۱ است که با ادامهٔ افزايش مقدار آن به حدود ۵/۳ مى‌رسد.

اجراء حرکات تعادلى و دو حرکت آزمايشگاهى که مستلزم هماهنگى چشم و دست است و نيازى به قدرت يا توان ندارد الگوى ديگرى را نشان مى‌دهد. يکى از اين دو حرکت، آهسته ضربه زدن با دست است: اجراءکننده در يک محدودهٔ زماني، تا حد امکان آرام‌تر به سطح موردنظر ضربه مى‌زند. وظيفهٔ حرکتى ديگر دنبال کردن حرکتى دايره‌اى است که اجراءکننده يک هدف متحرک را با يک وسيلهٔ فلزى با حداکثر دقت دنبال مى‌کند. اندازهٔ اثر براى اين سه عمل يعنى تعادل، ضربه زدن آرام به يک سطح، و دنبال کردن تا شروع دوران بلوغ حدود صفر است. سپس به تدريج افزايش يافته، نشان‌دهندهٔ اين است که پسران تا حدودى اين حرکات را از دختران بهتر اجراء مى‌کنند (تصوير زير). تفاوت موجود بين دختران و پسران در مهارت‌هايى که نياز به پيش‌بينى و انطباق، و زمان عکس‌العمل دارد مربوط به سن نمى‌شود. در مهارت‌هاى ظريف که نياز به هماهنگى چشمى - حرکتى است و همچنين مهارت‌هاى مربوط به انعطاف‌پذيرى تفاوت‌هاى کمّي، آن هم به نفع دختران، وجود دارد. اين تفاوت‌هاى مختلف در دختران و پسران، نشان‌دهندهٔ عواملى است که در هر يک از دو جنس به‌گونه‌اى متفاوت وجود دارد و بر کميّت اجراء اثر مى‌گذارد. در دنبالهٔ مطلب برخى از اين عوامل مورد بررسى قرار مى‌گيرد.