|
|
|
|
|
|
بيمارى قلبى علت اصلى مرگ و مير در اکثر کشورهاى صنعتى است. حدود ۷۰ درصد کليهٔ موارد مرگ و مير در اثر بيمارى قلبى و حدود يک‌چهارم مرگ و مير به هر علت را بيمارى عروق کرونرى قلب (آترواسکلروز) تشکيل مى‌دهد. اين آمارها بايد همه را در مورد خطر بيمارى قلبى در خود و آنچه که مى‌توانند براى مقابله با آن انجام دهند، به فکر بيندازد.
|
|
|
هفت عامل خطر عمده وجود دارد که به ايجاد آترواسکلروز و در نتيجه بيمارى شريان کرونرى که باعث حملهٔ قلبى مى‌شود، کمک مى‌کند:
|
|
|
- فشار خون بالا.
|
|
|
- کلسترول خون بالا.
|
|
|
- سيگار کشيدن.
|
|
|
- چاقى.
|
|
|
- جنسيت مذکر.
|
|
|
- سابقهٔ خانوادگى حملهٔ قلبى مخصوصا در پدر، مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، و برادر و خواهر.
|
|
|
- بيمارى قند.
|
|
|
ساير عوامل خطر احتمالى عبارتند از: عدم فعاليت بدني، سن بالا، فشار روحي، و سختى آب آشاميدنى.
|
|
|
وجود املاح زياد از حد در آب را سختى آب مى‌گويند - م.
|
|
|
سيگار کشيدن مهم‌ترين عامل خطر در بيمارى عروق کرونرى قلب است که به‌راحتى مى‌توان آن را حذف کرد. خطر حمله قلبى در سيگارى‌ها بيش از دو برابر غيرسيگارى‌ها است.
|
|
|
همچنين احتمال مرگ ناگهانى سيگارى‌ها در صورت ابتلا به حلمه قلبى بيشستر از غيرسيگارى‌ها است.
|
|
|
خوشبختانه هنگامى که سيگار کشيدن را ترک کنيد، خطر بيمارى قلبى بدون توجه به طول مدتى که سيگار مى‌کشيده‌ايد به‌سرعت کاهش مى‌يابد. در واقع ده سال بعد از ترک سيگار خطر مرگ در اثر بيمارى قلبى تقريباً مانند آن است که شما هرگز سيگار نکشيده‌ايد. شما همچنين با ترک سيگار امکان ابتلاى خود به چند نوع سرطان و بيمارى عروق محيطى را کاهش مى‌دهيد. در مباحث بعدى رهنمودهائى در مورد چگونگى ترک سيگار ارائه شده است.
|
|
|
به‌نظر مى‌رسد سيگار کشيدن به‌ويژه در خانم‌ها يک عامل خطر جدى باشد. در يک بررسى اظهار شده است که ۵۵ درصد حملات قلبى در خانم‌هاى زير ۵۰ سال را مى‌توان به سيگار کشيدن نسبت داد. همراهى سيگار کشيدن با مصرف قرص‌هاى ضد حاملگى شديدترين خطرها را دربر دارد.
|
|
|
بيمارى قند به‌ويژه اگر درمان نشود به ميزان زيادى خطر بيمارى قلبى را افزايش مى‌دهد. پزشک به‌راحتى مى‌تواند بيمارى قند شما را تشخيص دهد و ايجاد تغييراتى را در عادات غذائي، ورزش و وزن بدن شما توصيه نمايد تا بيمارى را مهار کند.
|
|
|
مصرف آسپرين براى پيشگيرى از حملهٔ قلبى
|
|
|
براى مدت‌هاى طولانى مى‌دانستند که آسپيرين تمايل پلاکت‌ها را براى تشکيل لخته در عروق خونى کاهش مى‌دهد. گفته مى‌شود که پلاکت‌ها چسبندگى خود را از دست مى‌دهند. بسيارى از دانشمندان اميدوار بوده‌اند که مقادير کم آسپيرين حملات قلبى را کاهش دهد. اين اميدوارى به‌وسيلهٔ بررسى دانشگاه هاروارد تقويت شد. اين بررسى تعدادى از پزشکان مرد را به‌مدت چند سال تحت پيگيرى قرار داد. به نصف اين افراد يک روز در ميان يک قرص آسپيرين و به نصف ديگر دارونما٭ (قرص حاوى شکر) داده شد. ميزان حملهٔ قلبى در گروهى که آسپيرين مصرف کرده بودند نصف گروهى بود که دارونما مصرف کرده بودند.
|
|
|
٭ placebo: ماده‌اى که هيچ خاصيت داروئى ندارد و در بررسى‌هاى مقايسه‌اى به‌کار مى‌رود - م.
|
|
|
قبل از شروع مصرف آسپيرين براى پيشگيرى از حملهٔ قلبى (شما ممکن است فردى باشيد که بتوانيد از اين درمان پيشگيرى‌کننده ساده سود ببريد) با پزشک مشورت کنيد. او مشخص مى‌کند که شما واقعاً به آسپيرين احتياج داريد يا نه. پزشک همچنين ابتلاء شما به عوارضى مثل حساسيت به آسپيرين، بيمارى کبدي، زخم معده و اثنى عشر، خونريزى گوارشي، يا فشار خون بالاى مهار نشده را که آسپيرين ممکن است وخامت آنها را بيشتر کند، مشخص مى‌نمايد. همچنين به‌خاطر داشته باشيد که تلفيق مصرف آسپيرين براى پيشگيرى با ساير مواد ضد لخته مثل روغن ماهى يا داروهاى ضدالتهاب احتمالاً عاقلانه نيست. خطر خونريزى شديد به‌ويژه سکته مغزى در اثر خونريزى ممکن است وجود داشته باشد.
|
