عفونت

درمان

درمان مناسب شامل پنى‌سيلين G (دوازده ميليون واحد وريدى روزانه) مى‌باشد. مننژيت و اندوکارديت را بايد حتى با دوزها بالاتر (۲۴-۱۸ ميليون واحد وريدى روزانه - در دوزهاى منقسم) درمان نمود. وانکومايسين (۱ گرم وريدى هر ۱۲ ساعت) در واقع آلرژى جايگزين پنى‌سيلين مى‌شود.

عفونت

عفونت‌هاى بالغين

عفونت‌هاى دوران زايمان شايع‌ترين عفونت‌هاى ناشى از GBS در بالغين هستند. ارگانيسم مى‌تواند باعث سپسيس دوران زايمان، اندومتريت، يا کوريوآمنيونيت شود. مننژيت يا اندوکارديت از عوارض باکتريمى هستند. ساير عفونت‌هاى بالغين در افراد مسن يا داراى زمينه (مثل ديابت يا بدخيمي) اتفاق مى‌افتد. اين عفونت‌هاى ناشى از GBS عبارتند از: عفونت‌هاى ادراري، سپتيک، آبسه‌هاى داخل شکم، و استئوميليت.

عفونت‌هاى نوزادان

GBS شايع‌ترين عامل سپسيس و مننژيت نوزادي، با ميزان بروز ۲-۵/۰ مورد در هر ۱۰۰۰ تولد است (اکولى دومين عامل است). عفونت‌هاى زودرس ظرف ۷ روز اول تولد ظاهر مى‌شوند و اغلب در هنگام تولد نشانه‌هائى دارند. بيمارى در نوزادان اغلب با ديسترس تنفسي، بى‌حالي، و افت فشار تظاهر مى‌کند. باکتريمى در تقريباً همه موارد، سندرم ديسترس تنفسى و يا پنومونى در يک دوم و يک سوم و مننژيت در يک سوم از نوزادان ديده مى‌شود. عفونت‌هاى ديررس يک هفته تا سه ماه پس از تولد، عموماً به‌صورت مننژيت و گاهى اوقات با باکتريمى يا کانون‌هاى عفونى ديگر اتفاق مى‌افتند و نسبت به عفونت‌هاى زودرس ميزان مرگ و مير پائين‌ترى دارند. بسيارى از مننژيت‌ها از خود عارضه عصبى بر جاى مى‌گذارند. نوزادان مشکوک به سپسيس را بايستى با دوز بالاى پنى‌سيلين و جنتامايسين تحت درمان قرار داد؛ در صورتى‌که GBS به‌عنوان عامل سپسيس شناسائى شود، مى‌توان درمان را با پنى‌سيلين تنها ادامه داد. کشت‌هاى قبل از زايمان نشان داده است که ۵ تا ۴۰ درصد از زنان، ناقل GBS در واژن يا رکتوم خود هستند به‌منظور پيشگيرى از عفونت با GBS در نوزادان، CDC دو پيشنهاد ارائه داده است: ۱. رويکرد مبتنى بر غربالگرى قبل از تولد: در هفته ۳۷-۳۵ بارداري، غربالگرى کلونيزاسيون باکترى از طريق کشت قسمت‌هاى تحتانى واژن و رکتوم به‌وسيله سواب صورت مى‌گيرد. کموپروفيلاکسى طى باردارى بايستى به همه ناقلين داده شود و به تمامى زنان در معرض خطر (زايمان زودرس، پارگى پرده‌هاى جنينى بيش از ۲۴ ساعت قبل از زايمان، زايمان طول کشيده، تب، کوريوآمنيونيت، زايمان چندم، يا تولد قبلى نوزاد مبتلا به عفونت با GBS) نيز توصيه مى‌شود، ۲. رويکرد مبتنى بر عوامل خطر: در اين رويکرد غربالگرى صورت نمى‌گيرد و به تمام زنانى که يک يا چند عامل خطر فوق را داشته باشند، پروفيلاکسى در دروان باردارى داده مى‌شود. رژيم پروفيلاکسى پيشنهاد شده پنى‌سيلين G (۵ ميليون واحد وريدى و متعاقب آن ۵/۲ ميليون واحد هر ۴ ساعت تا هنگام زايمان) است، در مواقع آلرژى به پنى‌سيلين، کليندامايسين يا اريترومايسين جايگزين مى‌شود.