تیر تدبیر تو در کیش ندارم، چه کنم؟

تیر تدبیر تو در کیش ندارم، چه کنم؟		سپر جور تو با خویش ندارم، چه کنم؟
خلق گویند که: ترکش کن و عهدش بشکن		ای عزیزان، چو من این کیش ندارم چه کنم؟
بزنی ناوک و دل شکر نگوید چه کند؟		بزنی خنجر و سر پیش ندارم چه کنم؟
طبعم اندیشه‌ی سودای تو کردست و خطاست		چاره‌ی طبع بداندیش ندارم چه کنم؟
طاقت ناوک چشم تو مرا نیست ولیک		چون زدی درد جگر ریش ندارم چه کنم؟
جان فدا کردم و گفتی که: نه اندر خور ماست		در جهان چون من ازین بیش ندارم چه کنم؟
هر کرا دولت وصل تو بود محتشمست		این سعادت من درویش ندارم چه کنم؟
دی غمت گفت که: بیگانه مشو با خویشان		من بیگانه سر خویش ندارم چه کنم؟
گشت قربان غمت اوحدی و می‌گوید:		تیر تدبیر تو در کیش ندارم چه کنم؟