خلق را زیر گنبد دوار

خلق را زیر گنبد دوار		چشم‌ها کور و دیدنی بسیار
جور او کش از آنک شورش دل		نور چشمست یا اولوالابصار
بر دو دیده نهم غمت کاین درد		داروی خاص خسرویست به بار
باغ جان خوش ز سنگ بارانست		ما نخواهیم قطره سنگ ببار
شمس تبریز گوهر عشقست		گوهر عشق را تو خوار مدار