صوفیان آمدند از چپ و راست

صوفیان آمدند از چپ و راست		در به در کو به کو که باده کجاست
در صوفی دل‌ست و کویش جان		باده صوفیان ز خم خداست
سر خم را گشاد ساقی و گفت		الصلا هر کسی که عاشق ماست
این چنین باده و چنین مستی		در همه مذهبی حلال و رواست
توبه بشکن که در چنین مجلس		از خطا توبه صد هزار خطاست
چون شکستی تو زاهدان را نیز		الصلا زن که روز روز صلاست
مردمت گر ز چشم خویش انداخت		مردم چشم عاشقانت جاست
گر برفت آب روی کمتر غم		جای عاشق برون آب و هواست
آشنایان اگر ز ما گشتند		غرقه را آشنا در آن دریاست