تجنیس

باش به کامم که به کام توام		زنده و نازنده به نام توام
حکمت و حکمش که ندارد زوال		هم ز خلل خالی و هم از خیال
بر در تو آمده‌ام شرمسار		از شر من در گذر و در گزار
اشتر پوینده‌ی پولاد پای		کوه نما از تن کوهان نمای
ابر شده کوه بلند از شکوه		برق شده بر سر او تیغ کوه
آب معانی ز دلم زاد زود		آتش طبعم به قلم داد دود