مرا مپرس که: چون شرمسارم از یاران؟

مرا مپرس که: چون شرمسارم از یاران؟		ز دست این دم چون برف و اشک چون باران
به خاک پای تو محتاجم و ندارم راه		بر آستان تو از زحمت طلب‌گاران
مرا ز طعنه‌ی بیگانه آن جفا نرسید		که از تعنت همسایگان و همکاران
به روز جنگ ز دست غمت به فریادم		چو روز صلح ز غوغای آشتی خواران
ز پهلوی کمرت کیسها توانم دوخت		ولی مجال ندارم ز دست طراران
هزار شربت اگر می‌دهی چنان نبود		که بوی وصل، که واصل شود به بیماران
به اوحدی نرسد نوبت وصال تو هیچ		اگر نه کم شود این غلغل هواداران