اسرار تو در زبان نمی‌گنجد

اسرار تو در زبان نمی‌گنجد		واوصاف تو در بیان نمی‌گنجد
اسرار صفات جوهر عشقت		می‌دانم و در زبان نمی‌گنجد
خاموشی به که وصف عشق تو		اندر خبر و نشان نمی‌گنجد
آنجا که تویی و جان دل مسکین		مویی شد و در میان نمی‌گنجد
از عالم عشق تو سر مویی		در شش جهت مکان نمی‌گنجد
یک شمه ز روح بارگاه تو		اندر سه صف زمان نمی‌گنجد
یک دانه ز دام عالم عشقت		در حوصله جای جان نمی‌گنجد
چون آه برآورم ز عشق تو		کان آه درین دهان نمی‌گنجد
رفتم ز جهان برون در اندوهت		کاندوه تو در جهان نمی‌گنجد
آن دم که ز تو بر آسمان بردم		در قبه‌ی آسمان نمی‌گنجد
عطار چو در یقین خود گم شد		در پیشگه عیان نمی‌گنجد