بعضى عوام اجتماعى بر MMR تأثير مىگذارند. مهمترين اين عوامل عبارتند از:
۱. سن مادر: مناسبترين سن براى بچهزايى بين بيست و تا سى سالگى است. هر چه زايمان از اين دامنهٔ سنى بهدور باشند خطر مرگ زن به علل ناشى از باردارى و بچهزايى بيشتر است.
۲. فاصلهٔ بين زايمانها: کمبودن فاصلهٔ بين زايمانها با افزايش MMR بستگى دارد.
۳. مرتبهٔ زايمان: زياد بودن تعداد زايمانها با افزايش خطر MMR مرتبط است، نه تنها سه عامل مذکور با افزايش MMR همبستگى دارند، بلکه عوامل ديگرى هم در آن دخالت دارند مانند: شرايط اقتصادي، رفتار و باورهاى فرهنگي، وضعيت تغذيه و شرايط زيستمحيطي، عوامل اجتماعى بيشتر اوقات مقدم بر علل پزشکى هستند و باردارى و زايمان را مخاطرهآميز مىکنند.
تدابير پيشگيرى و اجتماعى
زياد بودن مرگ و مير مادران بهعلل ناشى از باردارى نه تنها بازتاب نارسايى خدمات مراقبت از زنان باردار است، بلکه پائين بودن استانداردهاى زندگى و وضعيت اقتصادى اجتماعى جامعه را هم نشان مىدهد. مشکل مرگ و مير مادران بهعلل ناشى از باردارى در سراسر جهان اصولاً مربوط به چگونگى بهکارگيرى دانش موجود مامايي، (در مراحل پيش از زايمان، هنگام زايمان و پس از زايمان) است و نه ايجاد مهارتهاى تازه براى آن.
در هر کوششى که براى کاهش MMR بهعمل مىآيد بايد به نکات زير توجه شود:
۱. تکميل رژيم غذايي، و از جمله برطرف کردن کمخوني.
۲. پيشگيرى از عفونت و خونريزى در دورهٔ نفاسي.
۳. پيشگيرى از عوارض بارداري؛ مانند: اکلامپسي، پارگى زهدان و بدى نمايش جنين (Malpresentation).
۵. ارتقاء تنظيم خانواده، بهمنظور کنترل شمار فرزندان، فاصلهگذارى بين زايمانها.
۶. پيشگيرى از کزاز و درمان پيشگيرى مالاريا.
۷. شناسايى همهٔ مرگهاى دوران باردارى و پژوهش دربارهٔ علل آنها.
۸. آموزش بهورزان و ماماهاى روستايى و سنتي.
روشهاى تازهتر مانند روش خطر و مراقبتهاى بهداشتى اوليه هم گامهايى در جهت درست براى کاستن از ميزانهاى ابتلاء و مرگ و مير مادران بهعلل ناشى از باردارى است. مبارزه با آن دسته از عوامل اجتماعى - فرهنگى هم که بر MMR اثر مىگذارند (مانند ناداني، بىسوادى زنان، تبعيض ناشى از محيط اجتماعى - فرهنگي، بدى وضع تغذيه و نارسايى بهداشت محيط زيست) به همين اندازه اهميت دارد. اين کار مستلزم پيشرفت اقتصادى اجتماعى جامعه از طريق دخالت فعال جامعه است.
جدول عوامل تعيين کنندهٔ مرگ و مير مادران در کشورهاى رو به پيشرفت