چو دیگران نه به ظاهر بود عبادت ما

چو دیگران نه به ظاهر بود عبادت ما		حضور قلب نمازست در شریعت ما
ازان ز دامن مقصود کوته افتاده است		که پیش خلق درازست دست حاجت ما
نکرده‌ایم چو شبنم بساطی از گل پهن		چو غنچه بر سر زانوست خواب راحت ما
نهال خوش ثمر رهگذار طفلانیم		که بر گریز بود موسم فراغت ما
چراغ رهگذریم اوفتاده در ره باد		که تا به سایه‌ی دستی کند حمایت ما؟
درین حدیقه‌ی گل صائب از مروت نیست		که غنچه ماند در جیب، دست رغبت ما