گر چه ما بندگان پادشهیم

گر چه ما بندگان پادشهیم		پادشاهان ملک صبحگهیم
گنج در آستین و کیسه تهی		جام گیتی نما و خاک رهیم
هوشیار حضور و مست غرور		بحر توحید و غرقه گنهیم
شاهد بخت چون کرشمه کند		ماش آیینه رخ چو مهیم
شاه بیدار بخت را هر شب		ما نگهبان افسر و کلهیم
گو غنیمت شمار صحبت ما		که تو در خواب و ما به دیده گهیم
شاه منصور واقف است که ما		روی همت به هر کجا که نهیم
دشمنان را ز خون کفن سازیم		دوستان را قبای فتح دهیم
رنگ تزویر پیش ما نبود		شیر سرخیم و افعی سیهیم
وام حافظ بگو که بازدهند		کرده‌ای اعتراف و ما گوهیم