در تقاضا

ای به اقلیم کبریای تو در		آسمان شحنه آفتاب عسس
چند گویی چه خورده‌ای به وثاق		تو بدانی اگر نداند کس
چه خورم خون پنج و شش روزان		نپزد مطبخم جز که هوس
به خدایی که مجمل روزی		به تفاصیل او رساند و بس
که زمین و هوای خانه‌ی من		نه همی مور بیند و نه مگس
هین که اسباب زندگیم امروز		هیچ معلوم نیست جز که نفس