از نجیب‌الدین کاتب سیاهی خواهد

اگر به رنج ندارد اجل نجیب‌الدین		که هیچ رنج مبادش ز عالم بدکیش
به پاره‌ای سیهی بر سرم نهد منت		به شرط آنکه دگر دردسر نیارم بیش
به وقت خواندن این قطعه دانم این معنی		به گوشه‌ی دل او بگذرد که ای درویش
دل من از سیهی دادن تو سیر آمد		دل تو سیر نگشت از سپیدکاری خویش