|
|
|
|
|
| مسأله ديدن و درست ديدن در نوشتن نقش فوق‌العاده‌اى دارد. بدين‌نظر با استفاده از فنون روانشناسى بايد توان مشاهده افراد را بالاتر برد. کارى کنيم که او با دقت ببيند و درست نگاه کند، مخصوصاً کلمات و چرخش حروف را درست‌تر ببيند و زير و بم آنها را ارزيابى کند.
|
|
| همچنين ضرورى است چشم او سالم باشد و در صورت لزوم از عينک استفاده کند تا بتواند دريابد که کدام حرف در کدام قسمت باريک‌تر و يا درشت‌تر است. نوشتن کلمه به کلمه و ملاحظه جزئيات و نکات ريز آن در زيبانويسى مؤثر است.
|
|
|
|
| کودک براى نوشتن، مخصوصاً نوشتن ديکته يا املاء، ناگزير بايد کلمات را بياد آورد و آنها را در ذهن تصوير کند. داشتن تصوير بصرى از اشياء و تجسم آن در ذهن خود مددى براى درست نوشتن است.
|
|
| او بايد درست بشنود و آنچه را که شنيده و ياد گرفته در ذهن نگهدارد و در مواردى ضرورى از آن استفاده کند و به کار گيرد و اين کارى مهم است و تقويت حافظه در اين رابطه بسيار مهم است. حتى گاهى لازم است طفل را واداريم که چشمان خود را ببندد و با انگشت روى تخته يا زمين کلمه‌اى را بنويسد.
|
|
|
|
| بهنگام نوشتن درست نشستن و نوع ميزى که از آن استفاده مى‌کند در نگارش اثر دارد. اگر روى زمين مى‌نشيند نوشتنى بايد بگونه‌اى دور و به رويش قرار گيرد که حدود ۳۰ سانتى‌متر با صورتش فاصله داشته باشد. او ناگزير نباشد روى کاغذ نوشتنى دمرو بيفتد.
|
|
| اگر روى نيمکت يا صندلى مى‌نشيند پاهاى کودک بايد به زمين قرار گيرد، هر دو دست او روى ميز باشد، با دستى بنويسد و با دست ديگرى کاغذ را نگاه دارد. ميز او راحت و بى‌حرکت باشد، سر و صدا راه نيندازد، ارتفاع ميزا با قد او مناسب باشد طورى که سينه او از سطح ميز بالاتر باشد. پايه‌ها ثابت ولى بى‌تحرک باشند. و کودک روى نيمکت بصورت عمود و قائم بنشيند و قوز نکند.
|
|
|
|
| در نوشتن بخصوص از روزها و ماه‌هاى اول ضرورى است کارها زيرنظر مربى و تحت کنترل و نظارت او باشد. او حرف يا کلمه‌اى را بنويسد و مربّى اشکالات آن را رفع کند و کودک دوباره و سه‌باره بنويسد تا مهارت يابد.
|
|
| همچنين در ضمن نوشتن تنظيم خط و نوشتن بايد باشد و کودک را بايد وادار کرد که فاصله خطوط را تنظيم کند و هم فاصله خود را با کاغذ و قلم ميزان کند. و اشتباهى در اين زمينه رخ ندهد. ترکيب بينائى - حرکتى در اين زمينه مهم است و آموزشى که مى‌دهيم بايد بين اين مسائل رابطه‌اى ايجاد کند.
|
|
|
|
| شادى در نوشتن که ناشى از خواست شديد است در اين زمينه مؤثر است. بايد موجباتى پديد‌آورد که کودک از نوشتن احساس لذت کند و بخواهد خوب و زيبا بنويسد. تشويق کودک به اين مسأله و تعيين جوايز براى خوشنويسى و القاء اين نکته که خط خوب هنرى ارزنده و مايه رشد است در اين جنبه بسيار مؤثر است. |
|
| همچنين بجاى اينکه کودک را در بدنويسى سرزنش و ملامت کنيم مى‌توانيم کارى کنيم که او احساس سربلندى و افتخار کند. مثلاً به او بگوئيم که خط تو نسبت به ديروز بهتر شده و تو امروز بهتر از هفته قبل مى‌نويسي. گاهى در مدرسه خط او را به تابلوى اعلانات نصب کنيد تا از اين بابت احساس شادابى و غرور مى‌کند.
|
