|
|
| |
نام فارسى |
|
کلينداميسين/ کلينداميسين پالميتات/ کلينداميسين فسفات |
|
|
| |
نام انگليسى |
|
CLINDAMYCIN HCL/ CLINDAMYCIN PALMTATE HCL/ CLINDAMYCIN PHOSPHATE |
|
|
| |
نام تجارى دارو |
|
Cleocin |
|
|
| |
گروه دارويى |
|
آنتى‌بيوتيک |
|
|
| |
گروه شيميايى دارو |
|
از مشتقات Lincomycin |
|
|
| |
مكانيسم اثر |
|
به‌جز 50S ريبوزوم باكترى متصل‌شده و ساخته‌شدن پروتئين را مهار مي‌كند. |
|
|
| |
موارد مصرف |
|
عفونت‌هاى ناشى از استافيلوكوك و استرپتوكوك، پنوموكك، ريكتزيا، فوزوباكتريوم، اكتينومايسس، پپتواسترپتوكوك، كلوستريديوم. |
|
|
| |
ميزان مصرف |
|
عفونت‌ها:
بالغين: مصرف خوراكى 450-150 ميلي‌گرم در هر شش‌ساعت و يا 300 تا 900mg وريدى / عضلانى هر 8-6 ساعت، حداكثر 2700mg/day.
در بچه‌هاى بزرگ‌تر از يك‌ماه: مصرف خوراكى 8 تا 25mg/kg در روز و در دوزهاى منقسم به‌فاصله هر 8-6 ساعت، يا تزريق عضلانى يا وريدى 40-15 ميلي‌گرم / كيلوگرم در روز در دوزهاى منقسم به فاصله هر 8-6 ساعت.
آكنه:
بالغين: مقدار مناسب از محلول را روزى دوبار به محل آكنه بماليد.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط نسبت به دارو يا لينكومايسين، در كوليت اولسر و در انتريت رژيونال و در نوزادان كم‌تر از يك‌ماه. |
|
|
| |
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبي:
خوني: لكوپني، ائوزينوفيلي، اگرانولوسيتوز، ترومبوسيتوپني.
گوارشي: تهوع، استفراغ، درد شكمي، اسهال، كوليت سودوممبرانو، تحريك مري، فقدان چشايي، طعم تلخ دارو، يرقان، هپاتيت.
دستگاه ادرارى تناسلي: افزايش ALT،AST، بيليروبين، الكالن فسفاتاز، زردي، واژينيت، تکرر ادرار.
پوست: خشکي، درماتيت تماسي، پوست چرب، فوليکوليت گرم منفي.
عوارض موضعي: راش، کهير، خارش، قرمزي، درد، آبسه در محل تزريق.
احتياطات: در بيماري‌هاى کليوى و کبدي، بيماري‌هاى گوارشى و در افراد مسن، حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شيردهى و در حساسيت نسبت به Tarterazine با احتياط مصرف شود.
فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: کامل. اوج اثر: خوراکى ۶۰ـ۴۵ دقيقه عضلانى ۳۰ دقيقه. وريدي: بلافاصله. انتشار: از سد مغزى عبور نمي‌کند. متابوليسم: کبدى دفع: کليوى و گوارشى (نيمه عمر: ۳ـ۲ ساعت)، به‌وسيله همودياليز از خون خارج نمي‌شود.
تداخلات داروئي: مصرف همزمان با داروهاى مسدودکننده عصبى ـ عضلانى مانند توبوکورارين و آتراکوريوم باعث تشديد بلوک عصبى عضلانى مي‌شود؛ اريترومايسين و کلرامفنيکل باعث کاهش اثرات دارو مي‌شوند.
ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ در هر بيمارى که سيستم کليوى مختل دارد، دارو با سرعت کمى از طريق سيستم ادرارى دفع شده و ممکن است مسموميت سريعاً رخ دهد.
ـ تست‌هاى کبدي: ALT, AST.
- تست‌هاى خوني: RBC, WBC، هماتوکريت، هموگلوبين، پلاکت، آهن سرم، رتيکولوسيت‌ها، در صورت مشاهده مهار مغز استخوان دارو را بايد قطع گردد.
ـ سطح خونى دارو در کسانى که نارسائى کليوى و کبدى دارند.
ـ تست‌هاى کليوي: تست کامل ادرار، پروتئين خون در ادرار، BUN، و کراتينين.
ـ قبل از انجام درمان انجام C&S: دارو را مي‌توان به محض انجام کشت به مريض داد.
ـ در کساني‌که فرم تزريقى دارو را مي‌گيرند، گرفتن فشار خون و نبض ضرورى است.
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى فقط به‌صورت انفوزيون باشد و دوز دارو را يک‌جا تزريق نکنيد، لذا ۳۰۰ ميلي‌گرم از دارو را در ۵۰ ميلي‌ليتر محلول مناسب حل کرده و در مدت بيشتر از ۱۰ دقيقه تزريق کنيد. حداکثر دوز دارو که در يک انفوزيون يک ساعته مي‌توان به مريض داد ۱۲۰۰ ميلي‌گرم است.
ـ در تزريق عضلاني، عمقى تزريق شود و محل تزريق را عوض کنيد.
ـ در فرم خوراکى حداقل به‌همراه يک ليوان آب مصرف شود.
روش تهيه / تجويز:
ـ در دماى اتاق نگهدارى شود (کپسول دارو) و محلول آن را مي‌توان تا ۲ هفته نگهداشت.
ـ موقع انجام تزريق، آدرنالين، ساکشن، ست‌تراکئوستومى و لوله‌گذارى تراشه در دسترس باشد.
ـ در دوره‌هاى ايجاد اسهال مصرف مقادير کافى مايع (۲۰۰۰ ميلي‌ليتر) صورت گيرد.
ارزيابى باليني:
پاسخ به درمان: کاهش دماى بدن، پاسخ منفى C&S.
بررسى وضعيت روده‌ها طى انجام درمان با داروى فوق.
بثورات جلدي، خارش و درماتيت را بعد از تجويز دارو مدنظر داشته باشيد.
وضعيت تنفسي: دفعات و ويژگى تنفس، خس‌خس و سفتى سينه را توجه کنيد.
حساسيت‌هاى قبل از درمان و هر نوع واکنش داروئى قبلى را در کارتکس‌هاى مخصوص با رنگ قرمز ثبت کنيد و به تمام بيمارانى که دارو را مي‌گيرند اطلاع دهيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ فرم خوراکى دارو با ليوان پر از آب مصرف شود، و در صورت بروز علائم گوارشى مي‌توان با غذا مصرف نمود.
ـ جوانب دارو درماني: براى حصول اطمينان از نابودى کامل ارگانيسم بيماري‌زا لازم است تا تمامى دارو در طول مدت تجويز شده (۱۴ ـ ۱۰ روز) مصرف شود، ممکن است بعد از انجام درمان نياز به گرفتن کشت باشد.
ـ که گلودرد، تب و خستگى را گزارش کنند چرا که مي‌تواند نشان‌دهنده اضافه شدن عفونت باشد.
ـ که دارو بايد به فواصل مساوى مصرف شود تا سطح خونى مناسبى ايجاد شوند.
ـ در صورت بروز اسهال به پرستار اطلاع دهند.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: آلکالن فسفاتاز، بيليروبين، ALT, AST, CPK.
درمان حساسيت مفرط:
ـ قطع مصرف دارو، بازکردن راه هوائي، تجويز اپي‌نفرين و آمينوفيلين و اکسيژن و نيز تجويز وريدى کورتيکواستروئيدها ضرورى است. |
|
|
|
