گر دهد یارت امان ایمن مشو

گر دهد یارت امان ایمن مشو		ور ببخشاید، به جان ایمن مشو
آن زمان کت گوید: ای من جمله تو		جمله مکرست، آن زمان ایمن مشو
روی او را گر ببینی آشکار		باز خواهد شد نهان، ایمن مشو
گر کنارت، گوید: از زر پر کنم		تا نبندی در میان، ایمن مشو
وقت بیگاهست، ها! گامی بپوی		دزد همراهست، هان! ایمن مشو
گر شوی ایمن ز خوف دزد، نیز		از خلاف کاروان ایمن مشو
ور نماز و روزه گمراهت کند		از غرور این و آن ایمن مشو
چون نهد دیوانه‌ای دانات نام		عاقلی؟ خود را بدان، ایمن مشو
از کرامات ار بپری در هوا		از هوا و از هوان ایمن مشو
ای که اندر بی‌نشانی می‌روی		از حریف بی‌نشان ایمن مشو
اوحدی،چون سرش آمد بر زبان		سر نگه دار، از زبان ایمن مشو